Sądecka wieś, leżąca w gminie Łącko.
Nazwa
W pisanych po łacinie średniowiecznych manuskryptach występuje w rozmaitych wariantach, zdradzających wpływy łacińskie i czeskie, a niekiedy zapewne świadczących o ignorancji lub przesłyszeniu się autorów: 1286 – Iaczov, 1310 – Iazowsko, 1326 – Iasomwsco, 1327 – Iasovsco, 1328 – Jasoumsco, 1335 – Iazowscho, 1468 – Yasoszko, 1477 – Jaszowsko.
Nazwa pochodzi od jazu na Dunajcu, służącego do połowu łososi, płynących na tarło w górę rzeki. Zresztą ten rodzaj tamy bywał powodem zniszczeń, bo w czasie powodzi dodatkowo spiętrzał wodę, ale właściciele miejscowego dworu, nie bacząc na szkody czynione postronnym, uparcie go odbudowywali ze zniszczeń powodziowych, bo im dawał dochód. Istniał jeszcze na początku XIX w.
—
Źródła
„Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu. Edycja elektroniczna”, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk 2010-14Parafialna „Kronika Jazowska”, rękopis
Jan Zaremba – trzytomowa kronika Jazowska i OSP, łącznie ponad 700 stron rękopisu
Grzegorz Olszewski – „Jazowsko. Dzieje wsi”, Urząd Gminy w Łącku, Nowy Sącz 2009
Stanisław Grodziski – „Kronika Jazowska, zapiski z dziejów Sądecczyzny z lat 1662-1829” w „Tekach archiwalnych” z 1971 r.
„Strażacy ziemi sądeckiej”, Agencja Wydawnicza Palindrom, Bochnia 2009
Ireneusz Pawlik – „Panorama wsi sądeckich. Jazowsko”, dodatek specjalny miesięcznika „Sądeczanin”, sierpień 2011
IrP