(1922-2019) szachista, żołnierz Armii Krajowej, przyjaciel i współpracownik Zbigniewa Rysia.
Urodził się 23 maja 1922 roku w Nowym Sączu jako syn Waleriana i Marii, z domu Sieradzkiej. Jego rodzinnym domem była kamienica przy ul. Lwowskiej 13. Ukończył I Gimnazjum im. Jana Długosza.
W czasie okupacji niemieckiej był żołnierzem Związku Walki Zbrojnej AK, współpracował z kurierem Zbigniewem Rysiem. Pomagał między innymi w akcji ewakuacji z Nowego Sącza emisariusza Jana Karskiego, który ukrywał się w domu Żaroffów .
Władysław Żaroffe angażował się w konspiracyjną działalność od początku wojny. Jego mieszkanie w rodzinnej kamienicy stało się schronieniem nie tylko dla Karskiego. Tymczasowy azyl poprzedzający ucieczkę na Słowację i Węgry znalazło tutaj wielu ludzi poszukiwanych przez gestapo.
W styczniu 1945 r. 23-letni Władysław został aresztowany przez NKWD i trafił do więzienia przy ul. Pijarskiej. Jak później wspominał – życie uratowała mu prawdopodobnie umiejętność gry w szachy. Komendant więzienia – Rosjanin, pasjonat szachów, dowiedziawszy się, że jeden z więźniów jest dobrym graczem, zapraszał go na szachowe pojedynki i na tyle docenił lepszego od siebie rywala, że zwolnił go z więzienia ratując przed wywózką na Sybir polecając mu, aby jak najszybciej zniknął z Nowego Sącza. Żaroffe wyjechał do Kamiennej Góry, gdzie poznał swoją przyszłą żonę Augustynę Imielę. Wrócił z nią po kilku latach do Nowego Sącza. Doczekał się dwóch córek.
Po wojnie pracował w PZU, gdzie piastował między innymi funkcję dyrektora Inspektoratu Powiatowego w Nowym Sączu i w ZUS. Był też instruktorem i trenerem szachowym w klubach sportowych Sandecja i Dunajec, wicemistrzem Polski w szachowej grze korespondencyjnej (1983), mistrzem Nowego Sącza (1958). Udzielał się ponadto w sekcji piłkarskiej KS Dunajec oraz w Polskim Związku Filatelistów.
Zmarł 13 czerwca 2019 r.
źródła: