(ok. 1685-1727) generał artylerii koronnej, związany rodzinnie z Sądecczyzną
Syn generała artylerii koronnej, kasztelana lwowskiego, wojewody kijowskiego oraz wojewody i kasztelana krakowskiego Marcina Kątskiego, pochodzącego z Kątów k/Iwkowej na Ziemi Sądeckiej.
Przebieg służby
Podobnie jak ojciec praktykował w armii francuskiej – za panowania Króla Słońce, czyli Ludwika XIV (1638-1715), w formacji muszkieterów.
Od 1702 r. J. S. Kątski służył pod komendą ojca w twierdzy Kamieniec Podolski w stopniu kapitana artylerii koronnej, a po paru miesiącach – już majora. Uczestnik wojny północnej ze Szwecją. Od 1710 r. pułkownik piechoty i dowódca regimentu, od 1716 r. pułkownik artylerii koronnej, od 1720 r. generał major, od 1726 r. – podobnie jak ojciec – generał artylerii koronnej.
Sprawował ponadto urzędy: w 1720 r. posełWOJEWÓDZTWA
podolskiego na sejm, od 1722 r. miecznik wielki koronny, w 1724 r. wicemarszałek Trybunału Głównego Koronnego w Lublinie. Jego żona Wiktoria z/d Szczuka (ok. 1700-1735) była dziedziczką Biłgoraja. Tłumaczył literaturę francuską. Pieczętował się herbem Brochwicz.
(IrP)
Źródła
WWWbilgoraj.lbl.pl
fot.: http://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Kątski#mediaviewer/File:Jan_Stanis%C5%82aw_K%C4%85tski.PNG
