(1928-1999) artysta rzeźbiarz, malarz, scenograf, wymieniany wśród najwybitniejszych polskich twórców XX wieku.
Urodził się 14 maja 1928 r. w Nowym Sączu. W dzieciństwie był zastępowym zastępu harcerskiego „Bobry” w Szkole Podstawowej nr 1 im. Adama Mickiewicza w Nowym Sączu, później zaś – uczniem szkoły przemysłowej przy Warsztatach Kolejowych. Dalszą edukację – artystyczną – zawdzięczał Marii Butscherowej-Długopolskiej, legendzie sądeckiego harcerstwa.
W latach 1947–1952 uczył się w Państwowym Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem pod kierunkiem profesora Antoniego Kenara. Od 1952 do 1958 r. studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, pod kierunkiem profesora Mariana Wnuka. W 1959 został stypendystą francuskiego Ministra Kultury. Przez dwa miesiące mieszkał w Paryżu praktykując w paryskiej pracowni rzeźbiarza Ossipa Zadkina. Od 1957 roku wystawiał swoje dzieła w kraju i za granicą, m.in. w: Paryżu, Rzymie, Sztokholmie, Oslo, Montevideo, São Paulo, Helsinkach, Wiedniu, Wenecji, Kopenhadze, Brukseli, Moskwie.
Jest pionierem polskiego asamblażu czyli rodzaju kolażu, w którym tworzy się przestrzenne kompozycje z gotowych przedmiotów. Jego twórczość nawiązuje do surrealizmu, rzeźby abstrakcyjnej, nowego realizmu.
Zmarł 14 lipca 1999 roku w Krakowie. Został pochowany na cmentarzu na Pęksowym Brzysku w Zakopanem.
(ik)
