W 1625 r. powstała malutka cerkiew drewniana pw. św. Michała, usytuowana w okolicach cmentarza łemkowskiego, który obecnie wyłania się z chaszczy przy drodze do Brunar.
W 1875 r. wzniesiono większą cerkiew murowaną pw. św. Michała Archanioła, obecnie stanowiącą kościół rzymskokatolicki. Wznieśli ją włoscy murarze, którzy akurat budowali linię kolejową Tarnów-Muszyna. Budowę zainicjowali parochowie (prawosławni proboszczowie) Atanazy Czemiański i Justyn Konstantynowicz, ale dokończył ojciec Michail Rydzaj, który objął parafię w 1874 r., a zmarł w 1888 r. w 70. roku życia. Jego grób znajduje się w obrębie muru otaczającego cerkiew-kościół.
W 1931 r. oprócz grekokatolickiej powstała we wsi drewniana cerkiew prawosławna. Wznosiła się pomiędzy prowadzonym przez zakonnice dzisiejszym przedszkolem a rzeczką Mostyszą. Po wysiedleniu Łemków stała opuszczona, próbowali ją przejąć wyznawcy kościoła starokatolickiego (inaczej zwanego polskokatolickim), hołdujący przedsoborowej liturgii, ale w latach 60. ją rozebrano. Jej elementy wykorzystano do budowy kościoła prawdopodobnie w Siedliskach, a zresztą każdy mógł sobie zabrać, co chciał i wiele drewna z cerkwi powojenni florynkowianie przeznaczyli po prostu na opał.
Jednonawowy kościół wznosi się w centrum wsi. Do dzisiaj jest w nim późno klasycystyczny ikonostas z 1875 r., późnobarokowe ołtarze boczne z XVIII w. oraz freski przedstawiające m.in. św. Cyryla i Metodego. Z wieży kościelnej biją dwa dzwony: jeden z 1789 r., drugi z 1939 r.
Odrestaurowany napis na frontonie kościoła głosi: Sława Bohu chram sozdasia w jedno lito 1875 (Chwała Bogu świątynia zbudowana w jednym roku 1875).
W Wawrzce jest drewniany kościół filialny pw. Matki Boskiej Szkaplerznej, kolejna dawna cerkiew prawosławna.