(1886-1968) śpiewaczka operowa, sopran koloraturowy, aktorka, nauczycielka śpiewu.
Urodziła się 29 czerwca 1886 w Wadowicach w rodzinie adwokata Edwarda Scheuera i Franciszki z Chybińskich. Gdy miała trzy lata, jej ojciec zmienił nazwisko na Szayer i przeprowadził się wraz z rodziną do Starego Sącza, gdzie otworzył kancelarię adwokacką, a później został burmistrzem. W starym Sączu Jadwiga spędziła dzieciństwo.
Gry na fortepianie uczyła ją mama. Po ukończeniu podstawowej edukacji Jadwiga studiowała śpiew w gimnazjum w Cieszynie, muzykę na pensji sióstr Bożej Miłości w Krakowie, a w latach 1905–1907 szlifowała umiejętności wokalne w Prywatnej Szkole Muzycznej hrabiny Pizzamano w Wiedniu. Przez kolejne dwa lata kontynuowała naukę śpiewu u Antonia Rupnicka Mediolanie.
Debiutowała w 1909 r. na scenie Teatro Nazionale w Rzymie rolą Małgorzaty w „Fauście” Charlesa Gounoda. Większość jej śpiewaczej kariery to artystyczne podróże po świecie. Śpiewała w 11 językach, m.in. w teatrach Aleksandrii, Neapolu, Bolonii, Florencji, Werony, Wenecji, Genui, Mediolanu, Madrytu i Lizbony. W Warszawie wystąpiła po raz pierwszy 28 kwietnia 1914, kreując rolę Gildy w operze Giuseppe Verdiego „Rigoletto”. Występowała także w Wiedniu, w Czechosłowacji, Budapeszcie, Belgradzie, w Hiszpanii, Portugalii, Francji, Angliii, Szkocji, Irlandii, Norwegii, Boliwii, Argentynie, USA, Kanadzie i w Rosji.
Od 1931 zamieszkała na kilka lat w Krakowie. W 1936 przeniosła się na stałe do Warszawy i związała się z Teatrem Wielkim. Podczas II wojny światowej prowadziła w Warszawie konspiracyjne studio operowe. Po wojnie prowadziła klasę śpiewu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, a później w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Współpracowała również z Państwową Średnią Szkołą Muzyczną nr 1 (obecnie im. Józefa Elsnera) w Warszawie.
Jako pedagog śpiewu, przez 20 lat pracy wykształciła przeszło 100 wokalistów
Zmarła 12 lipca 1968 r. w szpitalu w Aleksandrowie Kujawskim, po zawale serca, którego doznała w sanatorium w Ciechocinku. Z leczenia sanatoryjnego korzystała, aby kurować dotknięte reumatyzmem ręce. Została pochowana w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Została odznaczona m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1953), Złotym Krzyżem Zasługi (1955) i Orderem Sztandaru Pracy II klasy (1960).
W Nowym Sączu co roku odbywa się Międzynarodowy Festiwal i Konkurs Sztuki Wokalnej jej imienia, przeznaczony dla młodych wykonawców – studentów i absolwentów wydziałów wokalno-aktorskich.
źródła:
-
- culture.pl
- Wikipedia
