(1983 – ) pisarz, autor utworów prozą w charakterystycznym klimacie dziwności i grozy, fotograf, okazjonalnie – publicysta i tłumacz. Uznawany za odnowiciela i czołowego współczesnego przedstawiciela weird fiction w Polsce.
Urodził się w 1983 r. w Nowym Sączu. Jest absolwentem Wydziału Polonistyki UJ. Mieszkał w Krakowie i Belgradzie. Obecnie mieszka wraz z rodziną w Warszawie.Debiutował w 2013 roku w antologii „Po drugiej stronie. Weird fiction po polsk”u. Rok później ukazał się jego pełny zbiór opowiadań „Powrót”, uznany przez wielu czytelników i krytykę za jedną z najoryginalniejszych i najlepszych książek polskiej literatury grozy ostatnich lat. W 2016 roku ukazała się jego powieść „Nie ma wędrowca”, która otrzymała Nagrodę im. Stefana Grabińskiego dla najlepszego polskiego horroru 2016 roku. Na początku 2018 r. do rąk czytelników trafiła książka „Miasto i rzeka”.
Publikował w czasopismach „Histeria”, „OkoLica Strachu”, „Nowa Fantastyka” i „Trans/wizje” oraz w antologiach Jakie czasy, taki diabeł i Maszyna.
Od 2018 r. jest redaktorem prowadzącym polskiego rocznika weird fiction Sny umarłych. Prowadzi blog “Labirynt z liści”, poświęcony tematyce melancholii oraz ciemnym pograniczom literatury, filozofii i psychologii.
W 2021 roku debiutował jako fotograf. Jego „Złe wszechświaty” – połączenie albumu fotograficznego i zbioru prozy poetyckiej – ukazało się nakładem Wydawnictwa IX.
Wojciech Gunia jest pierwszym polskim pisarzem, który w jednym roku (2021) otrzymał dwie najważniejsze nagrody środowiska literatury fantastycznej: nagrodę im. Macieja Parowskiego przyznawaną przez redakcję Nowej Fantastyki oraz nagrodę główną im. Jerzego Żuławskiego.
Źródła:
- Encyklopedia Fantastyki
- Wikipedia
- nagroda-zulawskiego.pl
- zdjęcie – kadr z nagrania „Poczytalnia na dVoRcu„
