(1912-1993)
Profesor geografii pochodzący z Nowego Sącza.
Urodzony 20 lipca 1912 r. w Nowym Sączu, syn adwokata i doktora praw Stanisława oraz Marii, najstarszej córki burmistrza Nowego Sącza w latach 1876-87 Włodzimierza Olszewskiego. Absolwent tutejszego I Gimnazjum im. Jana Długosza z 1930 r. oraz geografii i pedagogiki na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie z 1935 r.
Już w czasie studiów asystent w katedrze geografii UJ, a po studiach nauczyciel geografii w liceach w Starachowicach i im. Jana Zamoyskiego w Warszawie, zaś równocześnie w roku akademickim 1938/39 asystent w katedrze antropologii Uniwersytetu Warszawskiego.
W czasie II wojny światowej zmobilizowany na kampanię wrześniową wojny obronnej z Niemcami w 1939 r. do 9. pułku artylerii ciężkiej, w którym jako kanonier wziął udział w obronie Lwowa. Przez Węgry, Jugosławię i Turcję przedostał się do Palestyny (obecny Izrael), gdzie wstąpił do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Uczestnik kampanii libijskiej i bitwy o Tobruk. Po ukończeniu szkoły podoficerskiej służył w II Korpusie gen. Władysława Andersa, w którego szeregach odbył kampanię włoską, w tym walki o Monte Cassino, Ankonę i Bolonię.
Po wojnie wrócił do Nowego Sącza: dyrektor Zasadniczej Szkoły Zawodowej nr 2 i nauczyciel geografii w szkole handlowej. Potem pracownik naukowo-dydaktyczny: w latach 1948-60 Instytutu Geografii na macierzystym UJ, gdzie w 1951 r. uzyskał stopień naukowy doktora, a w 1956 r. został docentem; od 1960 r. w krakowskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej – kierownik katedry geografii fizycznej i zakładu metodyki (dydaktyki) geografii, a od 1970 r. profesor nadzwyczajny nauk o Ziemi.
Współtwórca współczesnej polskiej dydaktyki geografii. Autor bardzo wielu prac naukowych, m.in. podręczników akademickich „Kartografia w zarysie” i „Wstęp do geografii fizycznej”, „Szkolnego słownika geograficznego” oraz na tematy sądeckie, jak chociażby „Sądecczyzna i jej granice” z pierwszego „Rocznika Sądeckiego” z 1939 r.
Honorowy członek Polskiego Towarzystwa Geograficznego i organizator olimpiad geograficznych dla młodzieży szkolnej. Ponadto harcerz: komendant hufca Związku Harcerstwa Polskiego w Nowym Sączu i działacz Chorągwi Krakowskiej.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Krzyżami Zasługi Złotym i Srebrnym z Mieczami, Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino oraz bojowymi odznaczeniami brytyjskimi za kampanie afrykańską i włoską.
Zmarł 9 grudnia 1993 r. w Krakowie, pochowany na tamtejszym Cmentarzu Rakowickim. Po jego śmierci odsłonięto dwie tablice pamiątkowe ku jego czci: 9 grudnia 1998 r. w krakowskiej WSP (potem Akademia Pedagogiczna, a obecnie już Uniwersytet Pedag.), a 12 lutego 1999 r. w nowosądeckim I LO.
(IrP)
Źródła
Krystyna Banaśkiewicz-Cabaj, Wacław Cabaj – „Jan Flis” w roczniku „Wierchy” z 1996 r.
Anna Totoń, Rafał Bobrowski – „Sądeczanie znani i nieznani. Katalog wystawy”, Wydawca: Sądecka Biblioteka Publiczna im. Józefa Szujskiego, Nowy Sącz 2012
