(1859-1922) generał porucznik (dywizji) Wojska Polskiego, mający korzenie na Sądecczyźnie
Urodził się 27.07.1859 w Świrzu (obecnie Ukraina). Jego ród wywodził się z Sądecczyzny, z Wiatrowic, obecnie przysiółka należącego do Tropia, dlatego w ewidencji austriackiej funkcjonował jako Thaddäus Ritter Wiktor von Wiatrowicze. Absolwent szkół średnich w Wiedniu i Zurychu. Inżynier.
Przebieg służby
Po ukończeniu Akademii Wojskowo-Technicznej w Wiedniu w 1897 r. zawodowy żołnierz armii austriackiej w 1. pułku inżynieryjnym. W latach 1885-87 słuchacz Wyższego Kursu Inżynierii w Wiedniu. W latach 1896-98 oficer w Komendzie IV Korpusu w Budapeszcie, w latach 1901-07 dowódca batalionu w 58. pułku piechoty w Stanisławowie (obecnie Iwanofrankiwsk na Ukrainie). W 1909 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Po wybuchu I wojny światowej przywrócony do służby: w latach 1914-15 dowódca batalionu uzupełniającego 5. pp, potem oficer austriackiej administracji wojskowej na terenach okupowanego rosyjskiego Królestwa Polskiego – komendant okręgowy w Opocznie oraz kierownik inspektoratu gospodarczego i komendant okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim.
W Wojsku Polskim od 21.11.1918: szef wydziału personalnego przy Sztabie Generalnym, szef Departamentu Spraw Personalnych w Ministerstwie Spraw Wojskowych, inspektor techniczny wojsk frontowych, w 1920 r. naczelnik zarządu budownictwa wojskowego w Dowództwie Okręgu Generalnego Kraków, a potem w DOGen.LUBLIN
. Od 1921 r. w stanie spoczynku.
Awanse: 1879 – podporucznik, 1883 – porucznik, 1891 – kapitan, 1897 – major, 1901 – podpułkownik, 1904 – pułkownik, 1917 – gen. major (brygady), 1921 – gen. porucznik (dywizji).
Żonaty z księżną Marią Ponińską. Pieczętował się herbem Brochwicz. Zmarł 3.02.1922 w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
(IrP)
Źródła
Piotr Stawecki SŁOWNIK biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939”, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994