ŁĘPKOWSKI Andrzej Edward Józef

Profesor medycyny, pochodzący z Nowego Sącza.

Urodzony 16 sierpnia 1922 r. w Nowym Sączu. W momencie wybuchu II wojny światowej był absolwentem pierwszej klasy LO. Wyruszył na wojnę w mundurze przysposobienia wojskowego. 17 września 1939 r. zatrzymany przez czerwonoarmistów w Starym Gwoźdźcu k/Kołomyi. Zwolniony po trzech tygodniach – przedostał się przez tzw. zieloną granicę do Nowego Sącza w Generalnym Gubernatorstwie. Razem z rodzicami i bratem aresztowany przez Gestapo w maju 1942 r. Więzień niemieckich obozów koncentracyjnych Auschwitz-Birkenau (nr obozowy 95 845) i Buchenwald. W tym pierwszym zmuszony m.in. do pracy przy budowie krematoriów, potem sprzątacz w ambulatorium i szpitalu obozowym, świadek zagłady Żydów i eksperymentów medycznych na więźniach przeprowadzanych przez osławionego „lekarza” SS Josefa Mengelego. W obozie zmarła jego matka, natomiast brat i ojciec przeżyli, a po wojnie osiedlili się zagranicą. On wrócił do Nowego Sącza, gdzie zdał przyspieszoną maturę.

Absolwent Akademii Medycznej (do 1950 r. wydziału lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego) w Krakowie z 1952 r. W czasie studiów aresztowany przez bezpiekę zaPOMOC w ucieczce koledze, oskarżanemu o współpracę z Józefem Kurasiem ps. Ogień, przywódcą antykomunistycznego podziemia na Podhalu. Zwolniony po kilku miesiącach.

W czasie wędrówek po Tatrach poznał prof. Tadeusza Ceypka, kierownika Kliniki Laryngologicznej Śląskiej Akademii Medycznej w Zabrzu, gdzie rozpoczął pracę dzięki jego protekcji. W latach 1952-54 asystent w tej klinice, w latach 1954-62 oddelegowany do Instytutu Medycyny Pracy w Przemyśle Węglowym i Hutniczym w Sosnowcu, od 1962 r. ponownie na Śl. AM: adiunkt, od 1974 r. docent. Od 1978 r. kierownik w Centralnym Szpitalu Górniczym w Katowicach-Ochojcu: Kliniki Laryngologicznej, w latach 1979-80 Kliniki Laryng. Wieku Rozwojowego, a od 1981 r. III Kliniki Laryng. Od 1972 r. laryngologWOJEWÓDZKI w woj. katowickim. W latach 1966-70 członek komitetu ds. akustyki Polskiej Akademii Nauk. Od 1992 r. na emeryturze, ale przez kolejne 10 lat przyjmował w poradni przyszpitalnej.

Otolaryngolog, od 1960 r. doktor nauk medycznych, od 1968 r. dr habilitowany, a od 1988 r. profesor. Zagraniczne staże naukowe: Halle, Jena, Londyn i Goeteborg. Autor publikacji medycznych.

Członek Polskiego Towarzystwa Otolaryngologicznego oraz Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.

Autor wspomnień „Tak było…”, wydawca: Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau,OŚWIĘCIM 2006 (wersja polska) oraz Wydawnictwo Naukowe Śląsk, Katowice 2010 (wersja niemiecka).

(IrP)

 

Źródła

„Kto jest kim w polskiej medycynie. Informator biograficzny”, Wydawnictwo Interpress,WARSZAWA 1987

www.pl.auschwitz.org