FEJKIEL Władysław

(1911-1995)

Profesor medycyny, działający m.in. na Sądecczyźnie.

Urodzony 1 stycznia 1911 r. w Krościenku Wyżnym. Absolwent liceum we Lwowie, w latach 1930-36 studiował na wydziale lekarskim tamtejszego Uniwersytetu im. Jana Kazimierza, a w 1946 r. na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1958-59 stypendysta w Instytucie Doszkalania Kadr Lekarskich w Moskwie.

W czasie okupacji niemieckiej więziony w obozach koncentracyjnych Auschwitz (nr obozowy 5647) i Mauthausen, gdzie był lekarzem w lazaretach obozowych. Członek Związku Bojowników o Wolność i Demokrację oraz Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce. W 1964 r. świadek oskarżenia na pierwszym frankfurckim procesie przeciwko strażnikom niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz.

Po II wojnie światowej asystent, adiunkt, docent w I Klinice Chorób Wewnętrznych Akademii Medycznej w Krakowie, w latach 1960-81 kierownik Kliniki Chorób Zakaźnych, w latach 1956-58 prodziekan wydziału lekarskiego, w latach 1963-65 prorektor. W latach 1963-66 członek Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego. W latach 1947-49 współorganizator i lekarz akademickiej opieki zdrowotnej w Krakowie. W latach 1953-54 dyrektor Szpitala Polskiego Czerwonego Krzyża w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej. W latach 1960-81 kierownik naukowy Uzdrowiska Krynica-Żegiestów. Od 1981 r. na emeryturze.

Specjalista w zakresie chorób wewnętrznych i zakaźnych. Doktor nauk medycznych od 1948 r., profesor nadzwyczajny od 1960 r., prof. zwyczajny od 1976 r. W latach 1966-72 członek komitetu nauk medycznych krakowskiego oddziału Polskiej Akademii Naukowej. W latach 1950-72 członek redakcji i sekretarz „Przeglądu Lekarskiego”. W 1960 r. laureat II nagrody w ogólnopolskim konkursie na pamiętniki lekarzy. Członek towarzystw lekarskich i autor licznych publikacji naukowych, w tym „Głodu w Oświęcimiu” (sam jako więzień tamtejszego niemieckiego obozu koncentracyjnego spadł do wagi zaledwie 39 kg) i „Medycyny za drutami. Pamiętniki lekarzy” (1964).

Członek komitetu wojewódzkiego w Krakowie i komisji nauki Komitetu Centralnego PZPR, w 1964 r. delegat na IV zjazd tej partii.

Odznaczony m.in. Komandorskim i Kawalerskim Krzyżami Orderu OdrodzeniaPOLSKI oraz Krzyżem Oświęcimskim.

(IrP)

 

Źródła

„Kto jest kim w polskiej medycynie. Informator biograficzny”, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1987

„Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny”, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989

www.de.wikipedia.org – Wikipedia w wersji niemieckiej