Profesor medycyny, w latach 1976-82 psychiatra wojewódzki w woj. nowosądeckim.
Urodzony 7 lipca 1936 r. w Krakowie. Syn sławnego hematologa prof. Juliana Aleksandrowicza (1908-1988), m.in. w czasie okupacji niemieckiej kierownika szpitala w getcie krakowskim i lekarza partyzanckiego (ps. Dr Twardy) odznaczonego orderem Virtuti Militari, a po wojnie lekarza poetki Haliny Poświatowskiej. Absolwent Akademii Medycznej w Krakowie z 1958 r. i wydziału historyczno-filologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego z 1965 r. Dr nauk medycznych od 1965 r., dr habilitowany od 1979 r., profesor w katedrze psychoterapii Collegium Medicum UJ. W 1966 r. odbył staż naukowy w Strasburgu (Francja).
Jako psychiatra pracował w 1959 r. w Szpitalu Psychiatrycznym w Jarosławiu, w latach 1964-81 asystent i adiunkt na AM w Krakowie, od 1976 r. kierownik zakładu psychoterapii w katedrze psychiatrycznej, od 1981 r. docent, praktykował także w krakowskim szpitalu im. Żeromskiego, od 1976 r. kierownik Ośrodka Leczenia Nerwic przy ZOZ nr 1 w Krakowie. W latach 1983-84 psychiatra wojewódzki w woj. przemyskim i krośnieńskim. Od 1972 r. redaktor czasopisma „Psychoterapia”. Członek Polskiego Towarzystwa Filozoficznego i Pol. Tow. Psychiatrycznego oraz stowarzyszeń zagranicznych.
Oprócz osiągnięć w zastosowaniu nowych metod w leczeniu nerwic prowadził badania dotyczące hipnozy i hipnoterapii. Autor wielu publikacji medycznych.
(IrP)
Źródło
„Kto jest kim w polskiej medycynie. Informator biograficzny”, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1987