(1890-1967)
Pisarz zajmujący się w twórczości Sądecczyzną i Ziemią Limanowską.
Urodzony 1 listopada 1890 r. w Radomyślu nad Sanem. Studiował na wydziale medycznym Uniwersytetu Lwowskiego.
W okresie międzywojennym dziennikarz „Ilustrowanego Kuriera Codziennego” w Krakowie i działacz ruchu ludowego, w czasie okupacji niemieckiej pracownik spółdzielni spożywców Społem, po II wojnie światowej poseł do Sejmu PRL w latach 1952-56.
W twórczości piewca Pienin, często pisał w pensjonacie Szalay w Szczawnicy. Prozaik, eseista oraz publicysta historyczny i etnograficzny, m.in. autor powieści „Orka na ugorze” (1946) o szczawnickiej nauczycielce i wsi Kicznia k/Łącka, „Papież i buntownik” (1953) o Janie Husie, wspomnień „Rozmowy pod kolorowym parasolem” (1965), monografii „Pieniny i Ziemia Sądecka” (1956, wydanie poszerzone w 1965 r.) i „Podróży po słońce” (1961), czyli wspomnień o urodzonym na Ziemi Limanowskiej pisarzu Władysławie Orkanie (właśc. Franciszek Smaciarz).
Odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy.
Zmarł 17 lutego 1967 r. w Krakowie. Wąwozowi Homole, jednemu z pienińskich rezerwatów przyrody, nadano jego nazwisko.
