lokalny wiatr fenowy, występujący w dolinie Popradu, między Piwniczną a Starym Sączem, wiejący z południa oraz północnego zachodu z dużymi prędkościami (często przekraczającymi 30 m/sek).
Powstaje gdy ośrodki niskiego ciśnienia znad łańcucha Karpat pomiędzy Atlantykiem i Morzem Północnym przemieszczają się na wschód. Na południowy wschód od Karpat lokują się wówczas ośrodki wysokiego ciśnienia. Wiatry Ryterski ma cechy wiatrów spadających.
Maksimum częstotliwości jego występowania przypada na okres jesienno-zimowy. Minimum – w lecie.
Wiatr ryterski powoduje intensywny spadek wilgotności powietrza, a co za tym idzie – m.in. zanik pokrywy śnieżnej w zimie.
Nazwa „wiatr ryterski” w literaturze fachowej funkcjonuje od lat 50. XX wieku.
(ik)
