(1569-1649) Poeta osiadły pod Nowym Sączem.
Syn dworzanina królewskiego i rotmistrza husarskiego Jana i Barbary z d. Ujejskiej, brat stryjeczny poety Andrzeja Zbylitowskiego (ok. 1565-ok. 1608). Wykształcony w Akademii Krakowskiej.
Od 1585 r. dworzanin u magnatów, m.in. u kasztelana nakielskiego Andrzeja Czarnkowskiego (1560-przed 1618) – w jego świcie posłował w 1593 r. do króla Polski i Szwecji Zygmunta III Wazy (1566-1632), bawiącego wtedy w ojczyźnie. Od 1627 r. poseł na sejm, w 1629 r. marszałek sejmiku proszowickiego, od 1633 r. podsędek, a od 1645 r. sędzia ziemski krakowski, ponadto podwojewodzi krakowski.
Autor dialogów satyrycznych, w krzywym zwierciadle odbijających przywary szlacheckie i ludzkie: „Rozmowa szlachcica polskiego z cudzoziemcem” i „Przygana wymyślnym strojom białogłowskim” (obydwa z 1600 r.), ponadto antyszwedzkiego wiersza „Patricius” (1602) i sławiącej uroki życia na wsi sielanki „Schadzka ziemiańska” (1605).
Od 1599 r. gospodarował w Marcinkowicach k/Nowego Sącza. Pieczętował się herbem Strzemię. Zmarł 13 października 1649 r. w Krakowie, pochowany w tamtejszym kościele mariackim.
(IrP)
Źródła
- „Słownik biograficzny historii Polski” pod red. Janiny Chodery i Feliksa Kiryka, Ossolineum, Wrocław-Warszawa-Kraków 2005
- „Mały słownik pisarzy polskich”, Wiedza Powszechna, Warszawa 1975
- Wikipedia
