(1890-1967) Pisarz zajmujący się w twórczości Sądecczyzną i Ziemią Limanowską.
Urodzony 1 listopada 1890 r. w Radomyślu n/Sanem, syn murarza Augustyna i Marianny z d. Kowalik. Absolwent gimnazjum w Dębicy, studiował na wydziale medycznym Uniwersytetu Lwowskiego.
W okresie międzywojennym dziennikarz „Gazety Podhalańskiej” i „Ilustrowanego Kuriera Codziennego” (m.in. reportaże z Opolszczyzny) w Krakowie, pracownik Komisji Zdrojowej w Szczawnicy i działacz ruchu ludowego, w czasie okupacji niemieckiej ukrywał się w Szczawnicy, potem pracownik spółdzielni spożywców Społem w Krakowie, w latach 1952-56 poseł z okręgu podhalańskiego do Sejmu PRL I kadencji.
W twórczości piewca Pienin, często pisał w pensjonacie Szalay w Szczawnicy. Prozaik, eseista oraz publicysta historyczny i etnograficzny, m.in. autor powieści „Orka na ugorze” (1935) o szczawnickiej nauczycielce i wsi Kicznia k/Łącka, „Papież i buntownik” (1953) o Janie Husie (1369-1415), wspomnień „Rozmowy pod kolorowym parasolem” (1965) oraz monografii „Pieniny i Ziemia Sądecka” (1956, wydanie poszerzone w 1965 r.) i „Podróży po słońce” (1961), czyli wspomnień o urodzonym na Ziemi Limanowskiej pisarzu Władysławie Orkanie – patrz. Używał ps. literackich Jawor, Jawir i Stach Płomień.
Odznaczony m.in. Orderami Sztandaru Pracy I i II klasy, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury.
Zmarł 17 lutego 1967 r. w Krakowie, pochowany tamże w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Rakowickim. Wąwozowi Homole, jednemu z pienińskich rezerwatów przyrody, nadano jego nazwisko.
(IrP)
Źródła
- Lesław M. Bartelski – „Polscy pisarze współcześni. Informator 1944-74”, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1977
- Jerzy Leśniak, Augustyn Leśniak – „Encyklopedia sądecka”, wydawca: Urząd Miejski w Nowym Sączu, Nowy Sącz 2000
- „Słownik biograficzny historii Polski” pod red. Janiny Chodery i Feliksa Kiryka, Ossolineum, Wrocław-Warszawa-Kraków 2005
- „Mały słownik pisarzy polskich. Część II” pod red. Włodzimierza Maciąga, Wiedza Powszechna, Warszawa 1981
- Wikipedia
