(1930-1996) Poeta sądecki.
Urodzony 26 stycznia 1930 r. w Nowym Sączu, syn oficera WP i uczestnika kampanii wrześniowej wojny obronnej z Niemcami w 1939 r. Michała i Wandy z d. Kuczmy.
W czasie okupacji niemieckiej uczeń szkoły handlowej i pracownik piekarni. Absolwent nowosądeckiego II Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Bolesława Chrobrego z 1949 r., a po latach założyciel stowarzyszenia absolwentów tej szkoły. Rozpoczął studia w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego (późniejsza Akademia WF) w Krakowie, ale z powodu stanu zdrowia przeniósł się i ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie w 1960 r., uważał się za wychowanka prof. Stanisława Pigonia (1885-1968).
Szczególnie związany z pisarzem Tadeuszem Nowakiem – patrz: tytuł doktora humanistyki otrzymał w 1978 r. za obronioną w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie dysertację o jego „Psalmach”, potem wydał mu tomik poezji, zaś bohater doktoratu zrewanżował się komplementami względem jego wierszy oraz współpracą przy ich wydawaniu. Wystąpił także w telewizyjnym filmie dokumentalnym „Twarz moja pospolita” Franciszka Kuduka (1931-1994) o Nowaku. Nic dziwnego, że w chwili śmierci swego mistrza Węgrzyn pożegnał go ogłoszonym w 1993 r. wierszem „Żal”.
Od 1952 r. prawie przez trzy dekady pedagog w Tarnowie – 20 lat polonista w Liceum Pedagogicznym, następnie w Studium Nauczycielskim i Centrum Doskonalenia Nauczycieli. Od 1981 r. wykładowca Instytutu Kształcenia Nauczycieli i Oddziału Doskonalenia Nauczycieli, filii krakowskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Nowym Sączu, a w roku akademickim 1994/95 lektor j. polskiego i prowadzący seminarium z literatury współczesnej na Uniwersytecie Polskim w Wilnie. Tamże uczestnik imprez poetyckich, np. „Maju nad Wilią”.
W Tarnowie założyciel estrady poetyckiej „Biesiada”, animator teatrów poezji w SN i zakładowych domach kultury oraz współorganizator i prezes Klubu Literackiego pod patronatem krakowskiego oddziału Związku Literatów Polskich. W N. Sączu założyciel teatru studenckeigo i reżyser w amatorskim Teatrze Robotniczym im. Bolesława Barbackiego. W Sądeckiej Oficynie Wydawniczej przy Wojewódzkim Ośrodku Kultury redaktor tomików poezji m.in. Haliny Poświatowskiej – patrz, wspomnianego T. Nowaka, Leona Nowickiego – patrz – i Tadeusza Śliwiaka – patrz. Śmierć tego ostatniego, podobnie jak Nowaka, też uczcił wierszem.
Poeta, który zedebiutował w wieku 59 lat, ale – jak napisał Stanisław Stanuch (patrz) – „start poetycki Emila Węgrzyna przybrał tempo iście młodzieńcze”: autor 6 tomików wierszy wydanych w ciągu 7 lat, w tym „Powrotów” (1994) poświęconych ojcu oraz pozycji, będących plonem pobytu na Litwie. Oprócz T. Nowaka ich redaktorem lub autorem posłowia bywał St. Stanuch, a tylko posłowia do jednego z nich Ignacy Stanisław Fiut – patrz. Napisał m.in. takie wiersze, jak „Nowy Sącz”,”Kotlina Sądecka”, „Ziemia Sądecka”, „Nad Kamienicą”, „Wody Dunajca”, „W Piątkowej” o koledze – pierwszym kierowniku i patronie miejscowej szkoły Franciszku Pawłowskim – i „Żegiestów”, ale i „Katyń” oraz „Czarnobyl”. Niektóre ukazały się w antologii „Ziemia moja sądecka” (1995).
Od 1992 r. członek oddziału krakowskiego Związku Literatów Polskich, uczestnik Nocy Poetów w Krakowie.
Budował dom letniskowy w Frycowej, ale zmarł 6 lipca 1996 r. w Nowym Sączu – na weselu córki Anity. W kieszeni marynarki znaleziono ukończony właśnie wiersz. Pochowany na tutejszym cmentarzu Gołąbkowice.
(IrP)
Źródła
- Bolesław Faron – „Poeci Sądecczyzny. Antologia”, Wydawnictwo Edukacyjne, Kraków 2019 via Rafał Gajewski – „Poeci Sądecczyzny: Emil Węgrzyn” na Sadeczanin.info z 4.09.2017
- Bogusław Kołcz – „Emil Węgrzyn 1930-1996”, „Rocznik Sądecki” tom XXV z 1997 r.
- Jerzy Leśniak, Augustyn Leśniak – „Encyklopedia sądecka”, wydawca: Urząd Miejski w Nowym Sączu, Nowy Sącz 2000
- Biuletyn.szkocja.net
