potoczna nazwa koni huculskich, z których hodowli słynie miejscowość Regietów w gminie Uście Gorlickie . Rasa charakteryzuje się niskim wzrostem, łagodnym charakterem, wysoką odpornością, inteligencją, wytrzymałością, żywotnością, niewielkimi wymaganiami w zakresie żywienia oraz możliwością wszechstronnego wykorzystywania (jako wierzchowce, konie juczne i zaprzęgowe w agroturystyce oraz w hipoterapii).
Temperament i odporność hucułów kształtowały się w XIX wieku w Karpatach Wschodnich, w warunkach surowego klimatu, ubogiej paszy i minimalnego zaangażowania człowieka w opiekę nad zwierzętami. Na Huculszczyźnie zwierzęta przez cały rok przebywały na połoninach. Jedynie w ostre mrozy zapewniano im schronienie w prymitywnych stajniach.
W Polsce rasa upowszechniała się od początku XX w., głównie w Galicji, gdzie organizowano pierwsze pokazy i wystawy hucułów. Z II wojny światowej ocalało zaledwie kilka ogierów i klaczy. Misję odtwarzania hodowli powierzono powołanej w 1958 r. Państwowej Stadninie Koni w Siarach. W 1985 r. stadninę przeniesiono do Gładyszowa w powiecie gorlickim (obecnie Stadnina Koni Huculskich Gładyszów w Regietowie)
Ponad połowa pogłowia hucułów w Polsce znajduje się na terenach Podkarpacia i Małopolski.
Ciekawostka: hucuły z Regietowa „zagrały” w filmach „Ogniem i Mieczem”, „Stara Baśń”, „Quo Vadis”, „Szatan z VII klasy”, „1920 Bitwa Warszawska”.
(ik)
