(1696–1770)
generał-lejtnant wojsk koronnych, kasztelan biecki i sądecki oraz starosta grybowski
W 1729 r. gen.-major wojsk koronnych cudzoziemskiego autoramentu, od 1750 r. gen.-lejtnant. W latach 1717-30 podczaszy krakowski, w latach 1730-44 stolnik krakowski, w 1733 r. elektor króla Stanisława Leszczyńskiego, od 1744 r. kasztelan biecki, w latach 1750-52 starosta grybowski, od 1752 r. kasztelan sądecki, starosta stopnicki (od Stopnicy – miasteczka na Kielecczyźnie).
Odznaczony saskim Orderem św. Henryka.
Stronnik i sekretarz króla Stanisława Leszczyńskiego – z objęciem tronu przez króla Augusta II Sasa, towarzyszył Leszczyńskiemu na wygnaniu we Francji. Do Polski wrócił dopiero po śmierci ekskróla w 1733 r. Osiadł w Złotej k/Czchowa. Hrabia, pieczętował się herbem Leliwa. Zmarł 26.02.1770.
Ponoć miał 28 (!) dzieci. Syn Józef (1750-1794) też był wojskowym: brygadierem w Korpusie Kadetów w Warszawie, generałem-adiutantem króla Stanisława II Augusta Poniatowskiego, a od 1790 r. generałem-majorem wojsk koronnych. Uczestnik Powstania Kościuszkowskiego – zginął w bitwie pod Szczekocinami: kula armatnia urwała mu głowę.
(IrP)
Źródła
- Wikipedia
- https://gpn.gov.pl/wodziccy-wlasciciele-klucza-porebskiego