NIEZGODA Piotr

(1875-1955)

generał brygady Wojska Polskiego, pracujący w Krynicy

Urodził się 24.12.1875 w Bukowej k/Brzostka w zamożnej rodzinie chłopskiej, syn gospodarującego na 36 morgach rolnika Wojciecha i Katarzyny z d. Pacan, miał dziesięcioro rodzeństwa.

W latach 1885-86 uczył się w szkole ludowej, absolwent gimnazjum w Jaśle z 1894 r. i seminarium duchownego w Przemyślu z 1898 r.

Przebieg służby

Od 1903 r. służył w armii austriackiej jako kapelan oddziałów polskich w Przemyślu. W czasie I wojny światowej kapelan 2. Dywizji Piechoty w Jarosławiu i 24. DP w Przemyślu. Z tą ostatnią przebywał do końca wojny na froncie włoskim.

1.11.1918 wrócił do Przemyśla i wstąpił do Wojska Polskiego. W 1919 r. dziekan generalny przy Naczelnym Dowództwie WP mianowany na gen. brygady. W latach 1921-28 szef kapelanów Dowództwa Okręgu Korpusu V Kraków. W 1930 r. przeniesiony w stan spoczynku.

W trakcie II wojny światowej członek Armii Krajowej – dziekan obszaru, składającego się z okręgu krakowskiego, Śląska i części woj. lwowskiego.

Odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych.

W latach 1947-52 kapelan Zakładu Psychiatrycznego w Krakowie-Kobierzynie, potem kierował domem wczasowym dla księży w Krynicy.

Zmarł 24.03.1955 w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

(IrP)

Źródła

  • Piotr Stawecki – „Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939”, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994
  • Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski – „Generałowie Polski niepodległej” Editions Spotkania, Warszawa 1991
  • Wikipedia