NOWOTNY-LACHOWICKI-CZECHOWICZ Adam

(1865-1936)

generał dywizji Wojska Polskiego, pochodzący z Krynicy

Urodził się 24.12.1865 w Krynicy, mieszkał w Muszynie, gdzie jego ojciec był sędzią miejscowego sądu, syn Teofila i Zofii z d. Logler.

Absolwent austriackiej wojskowej szkoły realnej i Akademii Wojskowo-Technicznej w Wiedniu.

Przebieg służby

Od 1886 r. oficer zawodowy w armii austriackiej. W 1894 r. ukończył wyższy kurs artylerii. Zajmował stanowiska w austriackim Sztabie Generalnym i sztabach wyższych dowództw, dowódca 11. pułku haubic polowych we Lwowie, a w latach 1912-14 szef Oddziału III w Ministerstwie Wojny w Wiedniu.

W czasie I wojny światowej najpierw na froncie rosyjskim jako dowódca 39. Brygady Artylerii w składzie 39. Dywizji Honwedów i 21. Brygady Piechoty w składzie 11. Dywizji Piechoty (razem z tą drugą w listopadzie 1915 r. brał udział w bojach pod Kostiuchnówką i Czartoryskiem). W 1916 r. jego brygadę przerzucono na front włoski, dowodził nią jeszcze przez pół roku, przeniesiony do sztabu 2. Armii, potem dowódca artylerii 5. Armii, od lipca 1917 r. komendant garnizonu Lwów, po roku generalny inspektor taborów.

Awanse: 1886 – podporucznik, 1892 – porucznik, 1897 – kapitan, 1905 – major, 1908 – podpułkownik, 1912 – pułkownik, 1915 – generał-major.

W Wojsku Polskim od listopada 1918 r.: polski pełnomocnik wojskowy w Wiedniu, zastępca dowódcy Okręgu Generalnego Lwów, od 1920 r. w stacji zbornej w Krakowie, oficer łącznikowy 6. Armii przy Naczelnym Dowództwie WP, a w wojnie polsko-bolszewickiej dowódca 13. DP i grupy operacyjnej, wypierającej Armię Konną Budionnego z Wołynia. W tym samym roku awansowany na gen.-podporucznika i gen.-porucznika.

Po wojnie polsko-bolszewickiej zdążył jeszcze odbyć kurs dla wyższych dowódców, ale z powodu choroby najpierw znajdował się w dyspozycji Sztabu Generalnego, a w 1922 r. przeniesiono go w stan nieczynny. W 1923 r. mianowany na gen. dywizji ze starszeństwem od 1919 r. i przeniesiony w stan spoczynku.

Odznaczony m.in. Orderem Odrodzenia Polski oraz austriackimi Komandorskim Krzyżem Orderu Leopolda, Rycerskim Orderem Franciszka Józefa i Orderem Żelaznej Korony, a także saskim Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Albrechta.

W wieku 55 lat… adoptowany przez baronessę Sabinę Lachowicką-Czechowicz. Nie znamy powodów tego kroku, ale gdy nie wiadomo, o co chodzi, to wiadomo, że przeważnie chodzi o…. Po opuszczeniu wojska zamieszkał we Lwowie, gdzie zmarł 20.11.1936, tamże pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim.

(IrP)

Źródła

  • Piotr Stawecki – „Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939”, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994
  • Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski – „Generałowie Polski niepodległej” Editions Spotkania, Warszawa 1991
  • Jerzy Giza – „Generałowie z Sądecczyzny rodem”, Almanach Sądecki nr 2/7 1994