(1835-1901) Pisarz piszący m.in. o pisarzu z Ziemi Limanowskiej.
Urodzony 27 lipca 1835 r. w Kobiernikach k/Sandomierza. Uczył się w Instytucie Agronomicznym na Marymoncie w Warszawie.
Uczestnik powstania styczniowego w 1863 r. – kolejno jako komisarz woj. sandomierskiego, emisariusz do Wielkopolski, uczestnik walk oraz pełnomocnik rządu w Galicji, potem przez 2 lata więziony przez Austriaków. Po uwolnieniu przebywał w Niemczech i W. Brytanii, następnie mieszkał w Krakowie i okolicach.
Zwolennik modernistów z Młodej Polski, ale sam autor realistycznych powieści pozytywistycznych m.in. o wsi (w tym „Łusia Burlak” z 1878 r., „Przybłędy” z 1881 r., „Głodowa pożyczka” z 1881 r., „Dla świętej ziemi” z 1888 r., „Biedronie” z 1896 r.) oraz artystach („Bajecznie kolorowa” z 1897 r. o małżeństwie malarza Włodzimierza Tetmajera, „U progu sztuki” z 1897 r., „Matka” z 1898 r. o pierwszym okresie życia urodzonego na Ziemi Limanowskiej pisarza Władysława Orkana – patrz). Używał ps. Sewer.
Zmarł 22 września 1901 r. w Krakowie, pochowany w Zaborowie k/Brzeska. Utwory dedykowali mu m.in. Władysław St. Reymont, Stanisław Wyspiański, Stefan Żeromski, Włodzimierz i Kazimierz Tetmajerowie – patrz – oraz Lucjan Rydel.
(IrP)
Źródła
- „Mały słownik pisarzy polskich”, Wiedza Powszechna, Warszawa 1975
- Adam Grzymała-Siedlecki – „Niepospolici ludzie w dniu swoim powszednim”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1974
