(1846-1919)
generał-major armii pruskiej, syn siostry poety związanego z Ziemią Gorlicką
Pochodził ze Lwowa, syn powstańca listopadowego, prawnika, a w latach 1870-71 wiceburmistrza Przemyśla – Wincentego Napoleona (1808-1881) i Ewy Wiktorii (1817-1898) z d. Poll de Pollenburg, siostry poety Wincentego Pola – patrz.
Przebieg służby
Razem z braćmi Bogusławem i Wincentym uczestnik Powstania Styczniowego w 1863 r. Potem w armii austriackiej: porucznik Galicyjskiego Pułku Ułanów nr 13, walczył w 1866 r. pod Custozą k/Werony – odznaczony wówczas Orderem Żelaznej Korony i przyznaniem szlachectwa.
Wydalony z armii austriackiej, podobno za pobicie syna jakiegoś arystokraty, odprawę ponoć stracił w kasynie w Monte Carlo. Po poślubieniu Niemki zamieszkał w Niemczech i zaciągnął się do armii pruskiej. Od 2.05.1899 do 17.10.1901 był dowódcą 29. Brygady Kawalerii w należącej obecnie do Francji Miluzie w Alzacji, dosłużył się stopnia generała-majora (gen. dywizji).
Jego matka nie mogła mu wybaczyć, że służył w armii pruskiej. W testamencie zapisała synowi jedynie książki polskiego brata-poety. Lecz obdarowany oddał je kuzynowi stryjecznemu Bronisławowi (ich ojcowie Wincenty i Bogusław byli bliźniakami) zadedykowane po polsku: „Ucz się z tych książek kochać ojczyznę i walcz za nią do ostatniego tchu. Twój stryj Zygmunt v. Longchamps”. Ten kuzyn, Bronisław Longchamps de Berier (1852-1914), został generałem-lekarzem armii austro-węgierskiej, ale nie zastosował się do dedykacji, bo w czasie I wojny światowej znajdował się już w stanie spoczynku i zmarł z przyczyn naturalnych.
Zygmunt (Siegmund) miał syna Siegmunda (1889-1915), który służył w pruskim 2. Pułku Dragonów Gwardii Carycy Aleksandry i w czasie I wojny światowej poległ na południowych ziemiach polskich w stopniu oberleutnanta (porucznika).
(IrP)
Źródła
- Dws.org.pl
- Wikipedia