(1945-2001) Pochodzący z Nowego Sącza poeta, należący do grupy literackiej Tylicz.
Urodzony 19 maja 1945 r. przy ul. ks. Piotra Skargi 5 w Nowym Sączu, jego ojciec był technologiem drewna, z pochodzenia Morawianinem.
Absolwent tutejszego I LO im. Jana Długosza z 1963 r. i polonistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
W latach szkolnych i studenckich laureat nagród na konkursach recytatorskich, współtwórca Teatru Słowa Akapit w Nowym Sączu i razem z przyszłą żoną Olimpią Napolską – Teatru Poezji Sowizdrzał w Żaczku, czyli sławnym akademiku UJ.
Instruktor kulturalno-oświatowy w wytwórni witraży w Krakowie, przez 5 lat animator kultury w tamtejszym zarządzie wojewódzkim Związku Młodzieży Wiejskiej, przewodniczący krakowskiego oddziału Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy i wiceprzewodniczący jego rady krajowej, współorganizator dorocznych Konfrontacji Ruchu Artystycznego Młodzieży (KRAM) w Myślcu n/Popradem. Od 1973 r. do końca życia dziennikarz „Gazety Krakowskiej”, a w niej m.in. sekretarz redakcji, zastępca redaktora naczelnego i kierownik działu kultury – w latach 1994-2000 redagował na łamach „GK” cotygodniową rubrykę satyryczną „Kaduceusz”.
Poeta, autor tomików wierszy, w tym utworów o tematyce sądeckiej, jak „Cafe Imperial” – od nazwy nowosądeckiego lokalu, „Sądeckie ulice”, „Malarz Nikifor”, „Prorok z Łabowej” (1972) i „Wiosna nad Dunajcem”, zresztą w wielu wierszach wspomina inne miejsca w N. Sączu i na Sądecczyźnie oraz ludzi stąd. Uważał się za ucznia Jerzego Harasymowicza – patrz, lidera grupy poetyckiej Muszyna. W 1969 r. współzałożyciel sponsorowanej przez ZMW grupy literackiej Tylicz, główny organizator wydania i współautor almanachu „Tylicz”. Jego teksty są śpiewane przez gorlicki zespół Ostatnia Wieczerza w Karczmie Przeznaczonej do Rozbiórki.
Pierwszy tomik wierszy nosił tytuł „Ballady prowincjusza” (1973). Mówił o sobie: „Uciekłem z podwórka małego na inne, większe podwórze. Chciałem jednak szczekać po swojemu. (…) Człowiek piszący powinien pamiętać o miejscu, z którego wyszedł. Nie wolno zacierać śladów. Jestem krakusem z wyboru, ale w sercu jestem sądeczaninem”.
Laureat nagrody oddziału krakowskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy RP „Złota Gruszka” (2001).
Zmarł 22 listopada 2001 r. w Krakowie, jego skremowane prochy pochowano na tamtejszym Cmentarzu Batowickim, ale ich garść – zgodnie z ostatnią wolą zmarłego, wzorowaną na testamencie jego mistrza Harasymowicza – rozsypano w ukochanej dolinie Roztoki w Rytrze, w pobliżu gór, które kochał tak bardzo być może dlatego, że nie mógł po nich sprawnie chodzić z powodu przebytej w młodości choroby Heinego-Mediny. Wdowa pośmiertnie opublikowała zbiór wierszy męża pt. „Czekam”, liczący aż 550 stron.
(IrP)
Źródła
- Lamelli.com.pl
- Odkryjtylicz.pl
- Henryk Cyganik – wspomnienie w „Roczniku Sądeckim”, tom XXXI z 2003 r.
- Bolesław Faron – „Poeci Sądecczyzny. Antologia”, Wydawnictwo Edukacyjne, Kraków 2019 via Henryk Szewczyk – „Poeci Sądecczyzny: Wiesław Kolarz” na Sadeczanin.info z 3.12.2016
