LEŚNIAK Kazimierz

(1925-2009)

generał brygady Wojska Polskiego, pochodzący z Sądecczyzny

Urodził się 28.06.1925 w Trzetrzewinie k/Nowego Sącza.

W 1938 r. ukończył 7-klasową szkołę powszechną w rodzinnej wsi, robotnik kolejowy w Nowym Sączu. W 1941 r. aresztowany przez Niemców, w latach 1941-42 robotnik przymusowy w niemieckim obozie w Pustkowie k/Dębicy, gdzie na pobliskim poligonie SS testowano rakiety V-1 i V-2, skąd zbiegł i ukrywał się, pracując jako parobek folwarczny. Po II wojnie światowej ukończył dwie klasy gimnazjum w wielkopolskim Bojanowie.

Przebieg służby

W Wojsku Polskim od sierpnia 1946 r.: elew Oficerskiej Szkoły Kwatermistrzostwa w Zgierzu oraz Oficerskich Szkół Piechoty we Wrocławiu i Jeleniej Górze. Od 1949 r. dowódca plutonu w 30. pułku piechoty w Rzeszowie, potem dowódca plutonu ckm i wykładowca szkolnej kompanii oficerów rezerwy w Przemyślu.

W latach 1950-53 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP im. gen. Karola Świerczewskiego w Rembertowie. Od 1953 r. oficer sztabu w 1. Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej w Legionowie, od 1959 r. dowódca 14. batalionu rozpoznawczego, później szef wydziału w sztabie Warszawskiego Okręgu Wojskowego, od 1964 r. dowódca 45. pułku zmechanizowanego 3. Dywizji Zmech., od 1965 r. 94. (przemianowanego na 37.) pzmech. 15. DZmech. w Morągu.

W latach 1967-69 i 1985 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. Klimenta Woroszyłowa w Moskwie. Zastępca szefa zarządu I ds. operacyjnych w Inspektoracie Szkolenia Ministerstwa Obrony Narodowej. W latach 1971-73 dowódca 16. Kaszubskiej Dywizji Pancernej w Elblągu, a w latach 1973-76 – 12. Dywizji Zmech. w Szczecinie. W latach 1976-85 szef zarządu I operacyjnego i zastępca szefa Inspektoratu Szkolenia (z czasem Głównego Zarządu Szkolenia Bojowego) MON, w latach 1985-87 komendant Centrum Doskonalenia Oficerów w Rembertowie, a w latach 1987-90 zastępca komendanta ds. liniowych Akademii Sztabu Gen. Od 1991 r. w stanie spoczynku.

Awanse: 1949 – podporucznik, 1953 – kapitan, 1955 – major, 1960 – podpułkownik, 1966 – pułkownik, 1973 – gen. brygady.

Odznaczony m.in. Krzyżami Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem 70-lecia Sił Zbrojnych ZSRR i czechosłowackim Medalem Braterstwa Broni.

W latach 1950-67 zarejestrowany pod ps. „Rak” jako TW lub rezydent Informacji Wojskowej i Wojskowej Służby Wewnętrznej.

Prezes Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego. Zmarł 28.03.2009 w Warszawie, pochowany tamże na cmentarzu Powązki Wojskowe.

(IrP)

Źródła

  • Janusz Królikowski – „Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990”, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2010
  • Mariusz Jędrzejko, Mariusz Lesław Krogulski, Marek Paszkowski – „Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002)”, Wydawnictwo von Borowiecky, Warszawa 2002
  • Wikipedia