KĄTSKI Jan Stanisław

(ok. 1685-1727)

generał artylerii koronnej, związany rodzinnie z Sądecczyzną

Syn generała artylerii koronnej, kasztelana lwowskiego, wojewody kijowskiego oraz wojewody i kasztelana krakowskiego Marcina Kątskiego (1638 lub 1635-1710) – patrz, pochodzącego z Kątów k/Iwkowej na Ziemi Sądeckiej.

Przebieg służby

Podobnie jak ojciec, praktykował w armii francuskiej – za panowania Króla Słońce, czyli Ludwika XIV (1638-1715), w formacji muszkieterów. Od 1702 r. służył pod komendą ojca w twierdzy Kamieniec Podolski w stopniu kapitana artylerii koronnej, a po paru miesiącach – już majora. Uczestnik wojny północnej ze Szwecją. Od 1710 r. pułkownik piechoty i dowódca regimentu, od 1716 r. pułkownik artylerii koronnej, od 1720 r. generał-major, od 1726 r. – podobnie jak ojciec – generał artylerii koronnej.

Sprawował ponadto urzędy: w 1720 r. poseł województwa podolskiego na Sejm, od 1722 r. miecznik wielki koronny, w 1724 r. wicemarszałek Trybunału Głównego Koronnego w Lublinie. Tłumaczył literaturę francuską. Pieczętował się herbem Brochwicz.

Na początku XVIII w. sekretarzem Jana St. Kątskiego był Adam Samson von Bombeck spolszczony na Bombek (ok.1660-1724), który na przełomie wieków XVII i XVIII służył w regimencie piechoty ojca późniejszego generała – gen. Marcina Kątskiego (patrz), a od 1721 r. sam nosił stopień generała majora.

Jego żona Wiktoria z/d Szczuka (ok. 1700-1735) była dziedziczką Biłgoraja. Po śmierci Kątskiego wyszła powtórnie za mąż za kuchmistrza wielkiego koronnego na dworze króla Augusta II Mocnego – Jana Cetnera (?-1734).

(IrP)

 

Źródła

  • www.bilgoraj.lbl.pl
  • Polski Słownik Biograficzny – tom III z 1937 r.
  • Marek Wagner – „Słownik biograficzny oficerów polskich II połowy XVII w.”, Wydawnictwo Napoleon V, Oświęcim 2014-2019