(1842-1919), inżynier górnik i wiertnik, organizator górnictwa naftowego w Galicji, konstruktor, wynalazca. Z pochodzenia – Niemiec, z wyboru – Polak.
Urodził się 9 stycznia 1842 r. w Słupsku jako poddany króla pruskiego. Studia inżynierskie ukończył w USA, gdzie spędził młodość i zdobywał pierwsze doświadczenia w pracy w górnictwie rud metali i węgla kamiennego.
W 1861 uczestniczył w wojnie secesyjnej jako ochotnik. Ranny w bitwie pod Freemansford musiał pożegnać się z wojskiem.
Podjął pracę w Oddziale Topograficznym Ministerstwa Wojny, a później w firmach wiertniczych w Pensylwanii i Wirginii. W 1867 rozpoczął współpracę z hamburskim przedsiębiorstwem, które dzierżawiło kopalnie w podsądeckich Klęczanach. Nadzorował wykonywanie otworów wiertniczych.
Był właścicielem i współwłaścicielem kilku kopalń ropy naftowej, między innymi w Gródku koło Klęczan a od ok. 1870 r. doradcą Ignacego Łukasiewicza.
Projektował i konstruował nowatorskie urządzenia wiertnicze, między innymi tzw. rozszerzacze Faucka, używane podczas wierceń naftowych w Galicji, żerdzie bezpieczeństwa, tzw. odbijadła na korbie w urządzeniach do wiercenia udarowego wolnospadowego oraz urządzenia do wiercenia szybkoudarowego płuczkowego, które otrzymały nazwy Rapid oraz Express.
Opublikował kilka prac z zakresu techniki wiertniczej
W 1891 kupił od Adama Marasse dwór w Marcinkowicach wraz z 71 hektarami ziemi. Mieszkał tam przez 29 lat, do końca życia. W jego posiadłości 5 grudnia 1914 roku nocował Józef Piłsudski. Była to noc poprzedzająca bitwę z Rosjanami, która rozegrała się pod Marcinkowicami
Zmarł 8 lutego 1919 r. w Marcinkowicach. Zgodnie z jego wolą, pochowano go na miejscowym cmentarzu.
Pozostawił dwóch synów – Wojciecha i Maurycego, którzy po śmierci ojca sprzedali dwór Stanisławowi Morawskiemu.
Źródło:
- Giganci Nauki
- fot. arch. MPNiG w Bóbrce
