(1781-1859) generał brygady Wojska Polskiego, pochodzący z Sądecczyzny
Urodził się w Tęgoborzu k/Nowego Sącz.
Przebieg służby
Uczestnik wojen napoleońskich. W 1806 r. zaciągnął się do 2. pułku piechoty, w którym odbył kampanię mazurską, walcząc w bitwie pod Serockiem. W 1807 r. dowódca kompanii grenadierów, a w 1809 r. dowódca batalionu, walczącego w wojnie z Austrią. W 1812 r. w 17. pp, w którym odbył kampanię moskiewską (odznaczył się w bitwie nad Berezyną i podczas walk odwrotowych Wielkiej Armii Napoleona). W latach 1813-14 w Armii Księstwa Warszawskiego, w której zaliczył cały jejSZLAK
bojowy.
Po powrocie do kraju przyjęty do służby w Wojsku Polskim Królestwa Polskiego: w 1817 r. w 5. pp liniowej, w latach 1818-29 dowódca 6. pp liniowej w Rawie Mazowieckiej, w 1829 r. dowódca 3. Brygady, a w 1830 r. – 2. Brygady 1. Dywizji Piechoty.
W powstaniu listopadowym od stycznia 1831 r.: p. o. inspektora piechoty rezerwowej i komisarz zakładu ogólnego piechoty. Jeszcze we wrześniu zdymisjonowany.
Po upadku powstania przeszedł do służby rosyjskiej i zajmował stanowisko prezesa Dyrekcji Generalnej Szpitali. W latach 1834-43 dowódca X Okręgu Straży Wewnętrznej (żandarmerii) i naczelnik wojenny Guberni Mazowieckiej. Od 1844 r. w stanie spoczynku.
Awanse: 1806 – podporucznik, porucznik, 1807 – kapitan, 1812 – major, 1814 – podpułkownik, 1818 – pułkownik, 1829 – gen. brygady.
Odznaczony Krzyżem Złotym Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Na emeryturze osiadł w Warszawie, gdzie zmarł, pochowany na Cmentarzu Powązkowskim, ale jego grób nie przetrwał do naszych czasów. Synowie służyli w armii rosyjskiej.
(IrP)
Źródła
Henryk P. Kosk „Generalicja polska”, Oficyna Wydawnicza Ajaks,PRUSZKÓW 1998-2001
