(1868-1943) generał brygady Wojska Polskiego, pochodzący z Sądecczyzny i służący w Nowym Sączu
Urodził się 10.05.1868 w Starym Sączu (większość źródeł ponadlokalnych wymienia Nowy Sącz).
W latach 1878-82 uczeń I Gimnazjum w Nowym Sączu. Po przedwczesnej śmierci rodziców nie było go stać na naukę w szkołach cywilnych, więc dzięki stypendium rządowemu uczył się w szkołach kadetów piechoty w Wiedniu i Budapeszcie.
Przebieg służby
Od 1889 r. zawodowy żołnierz w armii austriackiej: 29. pułk piechoty w Timisoarze (obecnie Rumunia, wtedy węgierski Temesvar), 1. pp w Sarajewie (obecnie stolica Bośni i Hercegowiny), 3. pp w Tuzli (obecnie Bośnia i Hecegowina), a w latach 1913-16 w 20. pp w Nowym Sączu.
W czasie I wojny światowej dowódca batalionu w tym pułku, a przez jakiś czas nawet całego tego pułku na frontach rosyjskim, potem dowódca samodzielnego batalionu na frontach rumuńskim i włoskim, a w końcu dowódca 110. pp znowu na froncie rosyjskim.
W Wojsku Polskim od 1.11.1918. W wojnie polsko-bolszewickiej walczył w Małopolsce Wschodniej (m.in. obrona Trembowli) jako dowódca 12. pułku piechoty i grupy bojowej swego imienia w składzie dywizji płka Władysława Sikorskiego, potem w czasie rekonwalescencji po chorobie komendant twierdzy Brześć n/Bugiem, ale od połowy 1920 r. już dowódca 6. Brygady Piechoty, najpierw osłaniającej odwrót wojsk polskich z Kijowa przed atakami konarmii (1. Armii Konnej) późniejszego marszałka ZSRR Siemiona Budionnego, a później biorącej udział w kontrofensywie znad rzeki Wieprz. Do końca wojny i po jej zakończeniu dowódca 31. BP Strzelców Pomorskich, wchodzącej w skład 16. Dywizji Piechoty i stacjonującej w Grudziądzu. Od 1921 r. w stanie spoczynku.
Awanse: 1889 – podporucznik, 1905 – kapitan, 1913 – major, 1918 – pułkownik, 1923 – gen. brygady ze starszeństwem od 1919 r.
Odznaczony m.in. polskim Krzyżem Walecznych oraz odznaczeniami austriackimi, w tym Krzyżem Rycerskim Orderu Leopolda i Orderem Żelaznej Korony.
Mieszkał w Krakowie. W czasie okupacji niemieckiej wysiedlono go z mieszkania na Osiedlu Oficerskim, przeprowadził się do majątku krewnych w Hebdowie (powiat Proszowice), potem w podkrakowskim Zabierzowie, gdzie zmarł 17.12.1943, tamże pochowany.
(IrP)
Źródła
Piotr Stawecki „Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939”, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994 (tu wiele braków i nieścisłości na temat Mischkego)
Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski „Generałowie Polski niepodległej” Editions Spotkania, Warszawa 1991 (tu jeszcze więcej braków i nieścisłości na temat Mischkego)
„Bóg, honor, ojczyzna. Sądeccy żołnierze i generałowie w służbie niepodległej Rzeczypospolitej” pod red. Jerzego Leśniaka i Henryka Szewczyka, Instytut Pamięci Narodowej i Fundacja Sądecka, Nowy Sącz-Warszawa 2009
