(1938-2022)
jeden z najwszechstronniejszych kolarzy polskich lat 60., specjalista w jeździe indywidualnej na czas, kapitan zwycięskich polskich drużyn z Wyścigu Pokoju (1967, 1968). Trzeci kolarz tych wyścigów, olimpijczyk z Tokio (1964) i Meksyku (1968).
Urodził się 30 września 1938 w Jelnej i tam też wychowywał się razem z dziesięciorgiem rodzeństwa. Fachu ślusarza precyzyjnego nauczył się w zasadniczej szkole budowlano-metalowej w Nowym Sączu w latach 1955-58.
Pierwszy rower, używaną turystyczną czeską „eskę”, dostał w prezencie od rodziców. Trenował na niej wokół Jeziora Rożnowskiego. Pasja rowerowego ścigania dojrzewała w nim w czasach służby wojskowej w Radomiu. Po odbyciu służby pracował w zakładzie „Łucznik” produkującym maszyny do szycia, karabiny dla armii i części do rowerów. Był zawodnikiem najpierw Czarnych i Broni Radom, później zaś – Cracovii.
W kadrze narodowej jego trenerami byli Władysław Wandor i Henryk Łasak.
Brał udział w rywalizacjach sportowych zarówno indywidualnie, jak i sportowo. Trzykrotnie został mistrzem Polski, trzy razy wicemistrzem i trzy razy zdobył brązowy medal. Trzy razy startował też w Tour de Pologne, gdzie w 1964 roku zdobył trzecie, a w 1966 roku drugie miejsce. Był członkiem drużyny, która wygrała ten wyścig w 1967 i zajęła drugie miejsce w latach 1965 i 1966. Uczestniczył w Mistrzostwach Świata i brał udział w olimpiadach w Tokio (1964) i Meksyku (1968).
Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako asystent Wojciecha Walkiewicza trenera reprezentacji Polski, a w latach 1974-1981 – w klubie Stomil Dębica.
W 2000 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Zginął w nieszczęśliwym wypadku 9 lutego 2022 w Mostkach koło Starego Sącza. Został pochowany na cmentarzu w Starym Sączu.
Jan Magiera – ostatnie wspomnienia wybitnego olimpijczyka:

źródła:
- olimpijski.pl
- Wikipedia
- Kinga Nikiel-Bielak: Dramat w Mostkach koło Starego Sącza. Nie żyje olimpijczyk Jan Magiera. Jego życie zgasło w ogniu; w: dts24
- wikipasy.pl