(1860-1937) Historyk, publicysta i nauczyciel, uczący m.in. w Nowym Sączu.
Właśc. K. Szkaradek. Urodzony 11 sierpnia 1860 r. w Zbąszyniu w rodzinie nauczyciela Stanisława Szkaradka. Absolwent gimnazjum w Krotoszynie z 1880 r., potem studiował historię, geografię i germanistykę na uniwersytetach w Krakowie, Lipsku i Monachium. W 1887 r. uzyskał doktorat na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zmienił wtedy nazwisko Szkaradek na Krotoski.
Nauczyciel gimnazjalny w Krakowie, Nowym Sączu i Nowym Targu. W latach 1904-19 dyrektor w tym ostatnim. W 1919 r. wrócił do Krotoszyna na posadę nauczyciela gimnazjalnego. Od 1923 r. radny sejmiku województwa poznańskiego i członek rady szkolnej tamtejszego okręgu. Udzielał się także politycznie jako narodowiec i chadek.
Autor wielu prac, podręczników i artykułów o tematyce historycznej, w tym książki „Św. Stanisław biskup w świetle źródeł” (1902) i pierwszy tom „Dziejów miasta Krotoszyna” (1930). Także publicysta polityczny – jako taki występował przeciwko zaborcom. Publikował też pod pseudonimem Wielkopolanin.
Zmarł 15 lutego 1937 r.
(IrP)
Źródło
- „Wielkopolski słownik biograficzny”, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa-Poznań 1983
