(1933-2021) instruktor sportu, organizator turystyki, kajakarz, który w latach 50. awansował do czołówki światowej, wielokrotny mistrz Polski, mistrz świata (1958) i Europy (1959), trzykrotny uczestnik IO (1956, 1960, 1964), brązowy medalista olimpijski z Rzymu (1960). Znany pod pseudonimem: Cenek
Urodził się 10 kwietnia 1933 w Szczawnicy jako syn Adolfa i Rozalii Arendarczyk. Jak wspominał:
[…] Każdą wolną chwilę spędzałem nad wodą […]. Jako mały chłopak latem siadałem okrakiem na kawałku pnia, mając w ręce zamiast wiosła kawałek „spryski”, i tak spływałem Dunajcem do Szczawnicy. Zimą natomiast spływałem na kawałkach kry. Strażnicy graniczni strzelali w górę, aby mnie postraszyć, a ja i tak płynąłem dalej. Takie były moje pierwsze kajaki […]
Pierwszy raz do kajaka mając 6 lat. Karierę sportową rozpoczął w barwach Sokolicy Krościenko (1949-1953). Jako szesnastolatek (1949) wygrał spływ kajakiem ze Szczawnicy do Nowego Sącza (50 km) a po kilku latach treningu triumfował na klasycznych dystansach w walce o mistrzostwo Polski. Reprezentował (prócz Sokolicy) kluby: CWKS Bydgoszcz (1954-1957), YK Nowa Huta (1958), KS Pieniny Szczawnica (1959-1961) i Spójnię Warszawa. Był wychowankiem dr. Artura Wernera, oraz podopiecznym Stanisława Zantary w reprezentacji Polski.
Zasłynął kajakowym wyczynem ekstremalnym: popłynął z Nowego Sącza do Nowego Targu, Dunajcem pod prąd, przemierzając 120 km po 10 godzin dziennie bez odkładania wioseł. Przygotowywał się także do „skoku kajakiem” przez wodospady Niagary, ale nie dostał paszportu i ostatecznie pomysłu nie zrealizował.
Zdobył brązowy medal Igrzysk Olimpijskich w Rzymie (1960) w konkurencji K-2 1000 m (razem ze Władysławem Zielińskim). Na tych samych igrzyskach zajął jeszcze czwarte miejsce w konkurencji K-1 4×500 m. Reprezentował Polskę także na igrzyskach w Melbourne (1956), gdzie zajął 4. miejsce w jedynkach 1000 m i w Tokio (1964), gdzie wraz z Władysławem Zielińskim był czwarty w konkurencji K-2 1000 m.
W 1958 roku w Pradze zdobył indywidualne mistrzostwo świata w konkurencji K-1 500 m i mistrzostwo świata w kategorii K-2 500 m (wraz z Zielińskim). Ponadto był 5-krotnym finalistą MŚ: 1958 Praga: 4 m. (K-1 4×500 m), 4 m. (K-2 1000 m); 1963 Jajce: 4 m. (K-2 500 m), 5 m. (K-1 4×500 m), 1966 Berlin: 8 m. (K-2 500 m). Był również mistrzem Europy z Duisburga (1959, K-1 500 m), a w mistrzostwach Starego Kontynentu sięgał także srebro (1961 Poznań, K-2 500 m) i brąz (1957 Gandawa – K-1 500 m, Duisburg 1959 K-1 4×500 m).
W latach 1953-1968 Stefan Kapłaniak 30 razy zdobywał tytuł kajakowego mistrza Polski. Był też mistrzem Polski w kajakarstwie górskim (1953, w kategorii K-1 slalom).
Zmarł 8 sierpnia 2021 roku w Chicago, gdzie mieszkał od 50 lat, w dniu zakończenia XXXII Olimpiady w Tokio. Jak poinformowała rodzina zmarłego – życie Stefana Kapłaniaka zgasło symbolicznie wraz z olimpijskim zniczem.
źródła:
