(1867-1942)
generał dywizji Wojska Polskiego, organizator i pierwszy dowódca 1. PSPodh. w Nowym Sączu
Urodził się 3 marca 1867 r. w Bajmakach (powiat złoczowski, obecnie Ukraina) w rodzinie ziemiańskiej Mikołaja i Kamili z d. Babireckiej.
Absolwent gimnazjum w Brzeżanach (obecnie Ukraina) z 1888 r., studiował na wydziale prawa Uniwersytetu Lwowskiego.
Przebieg służby
W latach 1889-90 jako tzw. jednoroczny ochotnik (instytucja znana z „Przygód dobrego wojaka Szwejka” Jaroslava Haszka, odpowiednik podchorążego) służył w armii austriackiej. W 1895 r. zgłosił się do zawodowej służby wojskowej w tejże armii. Stacjonował we Lwowie i Rzeszowie. W czasie I wojny światowej najpierw dowodził kompanią na froncie galicyjskim, a w końcowej fazie – pułkiem. Ciężko ranny leczył się prawie rok w Wiedniu. Komendant Winnicy (Ukraina).
Awanse w armii austro-węgierskiej: 1890 – podporucznik, 1895 – porucznik, 1914-18 – kapitan, major i podpułkownik,
W Wojsku Polskim od listopada 1918 r. W styczniu 1919 r. objął dowództwo 1. Pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu i sprawował je do 1921 r. W czasie wojny polsko-bolszewickiej na czele tego pułku wziął udział w kampanii kijowskiej i kontrofensywie znad rzeki Wieprz, docierając aż do Grodna i Oszmiany (obecnie Białoruś). Ranny – nie przestał dowodzić.
Od 1921 r. dowódca piechoty w 22. Dywizji Piechoty w Przemyślu, a potem 21. DP w Bielsku. Ukończywszy kurs wyższych dowódców został dowódcą 23. DP w Katowicach, na czele której w 1922 r. zajął tereny Górnego Śląska przyznane Polsce w wyniku plebiscytu. Dowodził 23. DP do czerwca 1926 r., kiedy przeszedł w stan spoczynku.
Awanse w WP: 1922 – gen. brygady, 1926 – gen. dywizji.
Odznaczony m.in. orderem Virtuti Militari V klasy, 2-krotnie Krzyżem Walecznych i francuską Legią Honorową oraz odznaczeniami austriackimi.
Do II wojny światowej mieszkał w Katowicach. We wrześniu 1939 r. ewakuował się na wschód, znalazł się na terytorium Związku Radzieckiego, zesłany na Syberię – do Chanty-Mansijska i Tobolska, gdzie zmarł 12.12.1942. Jego żona zmarła tamże 7.04.1944 i oboje są tam pochowani.
Jego wnuk Andrzej Horoszkiewicz (1933-2014) także był zesłany do Tobolska, wrócił do Polski w 1946 r., pracował w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Nowym Sączu, a na pół wieku związał się z miejscowym amatorskim ruchem teatralnym jako reżyser, instruktor i aktor Teatru Robotniczego im. Bolesława Barbackiego.
(IrP)
Źródła
- Piotr Stawecki – „Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939”, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski – „Generałowie Polski niepodległej” Editions Spotkania, Warszawa 1991
- Jerzy Leśniak – „Lista nieobecnych”, „Dobry Tygodnik Sądecki” z 30 października 2014 r.
- Małgorzata Cygnarowicz – „Generał z Nowego Sącza”, miesięcznik „Sądeczanin” z czerwca 2011 r.