(1859-1917) generał major (brygady) armii austriackiej, wychowany i uczący się na Sądecczyźnie i w Nowym Sączu oraz tu służący
Urodził się w Ochotnicy (powiat Nowy Targ) jako wnuk oficera Legionów Polskich dowodzonych przez gen. Jana Henryka Dąbrowskiego we Włoszech. Wychował się w Biegonicach i Nowym Sączu.
W latach 1869-75 uczył się w IGIMNAZJUM
w Nowym Sączu, potem w szkole kadetów w Wiedniu.
Przebieg służby
Zawodowy żołnierz armii austriackiej: 20. pułk piechoty w Nowym Sączu, komendant szkoły podoficerskiej w Priboju (Serbia), adiutant i komendant Szkoły Jednorocznych Ochotników przy 20. pp w Krakowie, wykładowca w szkole kadetów w Innsbrucku i wyższej wojskowej szkole realnej w Koszycach (Słowacja), oficer do specjalnych poruczeń w Sztabie Generalnym w Wiedniu (jego zadania w tej roli: kwatermistrz i komendant placu na dorocznych manewrach, referent Naczelnego Dowództwa Armii i redaktor czasopisma wojskowego „Streffleurs Militärblatt”.
W czasie I wojny światowej skierowany do sztabu 1. Armii, ale wystąpił o przydział do służby liniowej i walczył w szeregach 20. galicyjskiego pp na froncie rosyjskim. Od lutego 1915 r. komendant Grupy Legionów Polskich w Dęblinie i Piotrkowie Trybunalskim, następnie w Naczelnym Komitecie Narodowym kierował sprawami politycznymi i prasowo-wydawniczymi Departamentu Wojskowego, w szeregach 6. pp LP walczył m.in. pod Kostiuchnówką, przez pół roku 1916 r. komendant LP, po czym zastępca gubernatora Lublina.
Awanse: 1890 – kapitan, 1904 – major, 1909 – podpułkownik, 1912 – pułkownik, 1916 – gen. major (brygady).
Odznaczony m.in. austriackimi Rycerskim Krzyżem Orderu Leopolda i Orderem Żelaznej Korony.
Zasymilowany austrofil, niechętny polskim dążeniom niepodległościowym, więc z tego względu przeciwnik Józefa Piłsudskiego i zwolennik ścisłego podporządkowania Legionów Polskich dowództwu austriackiemu.
Zmarł 27.01.1917 w Lublinie, pochowany na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu (druga nekropolia w Europie pod względem powierzchni, ustępuje jedynie Ohlsdorfowi w Hamburgu, trzeci jest Cmentarz Centralny w Szczecinie, i największa pod względem liczby pogrzebanych – ok. 3,3 mln zmarłych).
(IrP)
Źródła
„Bóg, honor, ojczyzna. Sądeccy żołnierze i generałowie w służbie niepodległej Rzeczypospolitej” podRED. Jerzego Leśniaka i Henryka Szewczyka, Instytut Pamięci Narodowej i Fundacja Sądecka, Nowy Sącz-Warszawa 2009
