(1899-1965)
generał brygady Wojska Polskiego, pochodzący z Sądecczyzny i uczący się w Nowym Sączu
Urodził się 20.10.1899 w Marcinkowicach pod Nowym Sączem, syn Jana i Elżbiety z d. Sołtys.
W latach 1912-17 uczeń I Gimnazjum w N. Sączu, matura w 1919 r., ostatni przed wybuchem I wojny światowej drużynowy tamtejszej drużyny harcerzy.
Przebieg służby
Członek paramilitarnych Polskich Drużyn Strzeleckich. W 1914 r. w 1. pułku piechoty Legionów Polskich, ale jako nieletni odesłany do nauki. Członek konspiracyjnej Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1917 r. wcielony do armii austriackiej – do 27. batalionu strzelców, gdzie nadano mu stopień chorążego. 31.10.1918 uczestnik rozbrajania Austriaków w Nowym Sączu.
W Wojsku Polskim od listopada 1918 r. W latach 1918-28 w 5. pp Legionów, z którym walczył na froncie ukraińskim, m.in. w obronie Lwowa, a potem w wojnie polsko-bolszewickiej (w Inflantach, na Wołyniu, gdzie otrzymał ranę, i nad Niemnem). Po wojnie nadał służył w tym samym pułku w Wilnie, w latach 1928-29 w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych w Warszawie, w latach 1929-31 słuchacz Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w latach 1931-32 – I oficer sztabu 1. Dywizji Piechoty Legionów w Wilnie, w latach 1932-34 szef wydziału w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, w latach 1934-38 dowódca batalionu w 1. pp Legionów, w latach 1938-39 oficer do zleceń w Sztabie Generalnym w Warszawie.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. w Sztabie Naczelnego Wodza. Przekradł się do Rumunii, gdzie został internowany, ale dostał się do Francji: w latach 1939-40 komendant Szkoły Podchorążych Piechoty w Coetquidan, ewakuowanej następnie do W. Brytanii. W latach 1940-42 dowódca 2. batalionu strzelców w I Korpusie Polskim w Szkocji, w latach 1942-43 oficer oddziału operacyjnego Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie, w latach 1943-44 zastępca szefa tego oddziału, w latach 1944-45 dowódca 1. Brygady Strzelców Karpackich w II Korpusie Polskim we Włoszech, w latach 1945-46 szef Służby Opieki nad Żołnierzem w Sztabie Generalnym NW w Londynie.
Awanse: 1919 – porucznik, 1924 – kapitan, 1932 – major, 1938 – podpułkownik, 1945 – pułkownik, 1964 – gen. brygady.
Odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari IV i V klasy oraz 4-krotnie Krzyżem Walecznych.
Po demobilizacji pozostał w W. Brytanii, gdzie m.in. był członkiem Instytutu J. Piłsudskiego i gdzie 19.03.1965 zmarł w Bexhill-on-Sea, tamże pochowany.
(IrP)
Źródła
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski – „Generałowie Polski niepodległej” Editions Spotkania, Warszawa 1991
- „Bóg, honor, ojczyzna. Sądeccy żołnierze i generałowie w służbie niepodległej Rzeczypospolitej” pod red. Jerzego Leśniaka i Henryka Szewczyka, Instytut Pamięci Narodowej i Fundacja Sądecka, Nowy Sącz-Warszawa 2009
- Jerzy Giza – „Generałowie z Sądecczyzny rodem”, Almanach Sądecki nr 2/7 1994
