ZAMORSKI-KORDIAN Józef

 

ZAMORSKI-KORDIAN Józef

(1890-1983)

generał dywizji Wojska Polskiego, pochodzący z Ziemi Gorlickiej

Urodził się 1.06.1890 w majątku Kołkówka k/Rzepiennika Biskupiego i Strzyżewskiego (dawniej powiat gorlicki, obecnie – tarnowski).

Absolwent VIGIMNAZJUM i seminarium nauczycielskiego we Lwowie. W latach 1910-14 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni Józefa Mehoffera, zakończył studia w latach 1917-18.

 

Przebieg służby

Od 1908 r. członek tajnych organizacji paramilitarnych Związek Walki Czynnej i Związek Strzelecki, w nich komendant kolejno sekcji, plutonu, kompanii i od 1913 r. szkoły oficerskiej w Krakowie (sam ją zresztą ukończył rok wcześniej). W konspiracji używał pseudonimu Kordian, który później włączył do nazwiska rodowego.

Powołany w lipcu 1914 r. do armii austriackiej – od sierpnia w podlegających jej Legionach Polskich: komendant kompanii w I Brygadzie, instruktor w Szkole Podchorążych w Jabłonnie k/Warszawy, dowódca kompanii w I Brygadzie, dowódca batalionu w 5. pułku piechoty, oficer sztabu I Brygady, dowódca stacji etapowej i adiutant w 1. pp.

Po tzw. kryzysie przysięgowym w 1917 r. (Polacy służący w armii austriackiej w szeregach Legionów Polskich, po włączeniu tej formacji do armii niemieckiej, odmówili przysięgi na wierność cesarzowi Niemiec) wcielony bezpośrednio do wojska habsburskiego, skąd zdezerterował i został komendantem konspiracyjnej Polskiej Organizacji Wojskowej w obwodzie krakowskim, a potem szefem sztabu komendy głównej POW.

W Wojsku Polskim od 1.11.1918 jako dowódca batalionów w 5. i 32. pp oraz zapasowego. Uczestnik walk z Ukraińcami oPRZEMYŚL i Lwów. Słuchacz Szkoły Sztabu Generalnego. W wojnie polsko-rosyjskiej w 1920 r. kwatermistrz dowództwa 2. Armii, szef I oddziału Polskiej Ekspozytury Wojskowej przy rządzie ukraińskim Semena Petlury, dowódca oddziału ochrony Warszawy, oficer w oddziale III Sztabu Generalnego i szef biura operacyjnego kwatery głównej Naczelnego Wodza II RP Józefa Piłsudskiego. W 1921 r. szef sztabu wojsk Litwy środkowej i Grupy Operacyjnej „Bieniakonie” (nazwa od miejscowości obecnie na Białorusi) i ponownie kursant w Szkole Sztabu Generalnego. W latach 1922-24 szef sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu III Grodno, następnie dowódca 76. pp, I oficer sztabu Inspektoratu Armii nr I, od zamachu stanu Piłsudskiego w maju 1926 r. p.o. szefa departamentu I (piechoty) w Ministerstwie Spraw Wojskowych, następnie szef tego departamentu. Od 1927 r. szef oddziału I Sztabu Generalnego, a od 1932 r. zastępca szefa Sztabu Gen. W latach 1935-39, z powodu objęcia stanowiska komendanta głównego Policji Państwowej, przeniesiony w stan nieczynny.

W czasie kampanii wrześniowej wojny obronnej z Niemcami w 1939 r. przedostał się przez Rumunię, gdzie był internowany, i Turcję na Bliski Wschód, gdzie w latach 1940-42 był komendantem Ośrodka Zapasowego Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich i p.o. różnych jednostek WP. Znów przeniesiony w stan nieczynny.

Awanse: 1912 – podporucznik, 1914 – porucznik, 1918 – kapitan, 1919 – major, 1920 – podpułkownik, 1923 – pułkownik, 1931 – generał brygady, 1966 (nominacja emigracyjnego rządu londyńskiego) – gen. dywizji.

Odznaczony m.in. orderem Virtuti Militari V klasy, Krzyżami Komandorskim i Oficerskim Orderu Polonia Restituta, 4-krotnie Krzyżem Walecznych oraz licznymi odznaczeniami zagranicznymi.

 

Po II wojnie światowej mieszkał w Londynie i pracował jako konserwator dzieł sztuki. Zmarł 19.12.1983 w Londynie, skremowany i pochowany tamże.

(IrP)

 

Źródła

Piotr Stawecki SŁOWNIK biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939”, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994

Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski „Generałowie Polski niepodległej” Editions Spotkania,WARSZAWA 1991

www.old.klubgorliczan.pl

Fot.: http://pl.wikipedia.org/wiki/Kordian_Józef_Zamorski#mediaviewer/File:Kordian-Zamorski.jpg