(1927-) generał brygady Wojska Polskiego, pochodzący z Limanowszczyzny i uczący się w Nowym Sączu
Urodził się 5.08.1927 w Męcinie (powiat Limanowa).
W latach 1943-45 uczył się w szkole rzemieślniczej, a od 1946 r. liceum w Nowym Sączu. W latach 1958-59 zaocznie studiował na wydziale mechanicznym Politechniki Gliwickiej, a w latach 1959-64 w Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie – magister inżynier.
Przebieg służby
W latach 1948-50 żołnierz zasadniczej służby wojskowej: kierowca-mechanik w 8. pułku czołgów w Tarnowie, gdzie skończył podoficerską szkołę broni pancernej.
Normalnie wyszedł do rezerwy i skończył liceum, ale już w 1951 r. ponownie wstąpił do wojska, gdzie skończył kurs
podchorążych w Technicznej Oficerskiej Szkole Wojsk Pancernych i Zmobilizowanych w Poznaniu. W stopniu chorążego pomocnik dowódcy kompanii w 6. pułku czołgów ciężkich we Wrocławiu, w latach 1955-58 kierownik warsztatów remontowych 15. samodzielnym szkolnym pułku czołgów w Gliwicach. Od 1964 r. w sekcji technicznej 82. pułku zmechanizowanego w Kołobrzegu, potem w 8. Drezdeńskiej Dywizji Zmech. w Koszalinie, od 1969 r. zastępca dowódcy ds. technicznych 16. pułku czołgów w Słupsku, od 1972 r. zastępca dowódcy ds. technicznych 12. DZmech. w Szczecinie.
Absolwent Podyplomowego Studium Operacyjno-Strategicznego w Akademii Sztabu Generalnego w Warszawie. W latach 1978-82 szef służby czołgowo-samochodowej Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy, a w latach 1982-89 zastępca dowódcy ds. technicznych i szef służb technicznych w POW. W latach 1989-90 szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Szczecinie.
Od 1984 r. gen. brygady. W 1991 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Odznaczony m.in. Oficerskim i Kawalerskim Krzyżami Orderu Odrodzenia Polski.
Zamieszkał w Szczecinie.
(IrP)
Źródła
Janusz Królikowski „Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990”, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2010