(1895-1934) generał brygady Wojska Polskiego, pochodzący zGORLIC
oraz uczący się, wyszkolony i działający w Nowym Sączu
Urodził się 28.05.1895 w Gorlicach jako wnuk powstańca listopadowego.
W latach 1906-14 uczeń IGIMNAZJUM w Nowym Sączu, 3 semestry studiował na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, potem na wydziale prawa Uniwersytetu Lwowskiego.
Przebieg służby
Członek organizacji paramilitarnych Związek Walki Czynnej i Związek Strzelecki. W lipcu 1914 r. ukończył letniKURS instruktorów Polskich Drużyn Strzeleckich urządzony w gmachu dzisiejszej SzP nr 1 im. A. Mickiewicza w Nowym Sączu. W Legionach Polskich od 28.08.1914: dowódca kompanii w 2. i 4. pułku piechoty na froncie rosyjskim. Ranny pod Jastkowem na Lubelszczyźnie. Po tzw. kryzysie przysięgowym w 1917 r. (Polacy odmówili przysięgi na wierność cesarzowi Niemiec) wcielony do armii austriackiej – 16. pp Obrony Krajowej „Krakau”, a wiosną 1918 r. zwolniony jako niezdolny do służby.
Komendant Okręgu Nowy Sącz Polskiej Organizacji Wojskowej, potem to samo stanowisko we Lwowie. W końcu 1918 r. dowódca odcinka obrony Lwowa przed Ukraińcami, potem komendant weryfikacji w 4. pp Legionów. W 1919 r. referent i kierownik wydziału w Departamencie I Ministerstwa Spraw Wojskowych. W 1920 r. kierownik Wyznań Niekatolickich MSWojsk., oficer łącznikowy Głównej Kwatery Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego, po czym z powrotem na poprzednim stanowisku w MSWojsk. UkończyłSTUDIA w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Od 1924 r. I referent Inspektoratu Armii nr IV.
Aktywny organizator i realizator przewrotu majowego w 1926 r. Część 1928 r. w stanie nieczynnym z powodu wyboru na posła do Sejmu z ramienia sanacyjnego Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem. Jednak zrzekł się mandatu, aby zostać II zastępcą szefa Sztabu Generalnego ds. koordynowania prac ministerstw cywilnych w zakresie przygotowań obronnych.
Awanse: 1914 – podporucznik, 1915 – porucznik, 1916 – kapitan, 1918 – major, 1920 – podpułkownik, 1924 – pułkownik.
Odznaczony m.in. Orderem Orła Białego, Orderem Virtuti Militari V klasy, Orderem Polonia Restituta I i IV klasy i 4-krotnie Krzyżem Walecznych.
Od 1929 r. ponownie w stanie nieczynnym jako wiceminister spraw wewnętrznych. W 1930 r. wicepremier-minister bez teki w rządzie ppłka Walerego Sławka, w 1931 r. odwołany i mianowany na ministra spraw wewnętrznych w rządzie płka Aleksandra Prystora.
15.06.1934 r. zginął w zamachu przeprowadzonym przed restauracją w Warszawie przez ukraińskiego nacjonalistę Hrihorija Maciejkę. Pośmiertnie awansowany do rangi gen. brygady. Pochowany na Starym Cmentarzu w Nowym Sączu. W 1931 r. obdarzony tytułem Honorowego Obywatela Miasta Nowego Sącza. 1939 r.NIEMIECKIE władze okupacyjne rozkazały przeniesienie jego grobowca na cmentarz komunalny przy ul. Rejtana. W Nowym Sączu jego imię nadano jednej z ulic.
(IrP)
Źródła
Piotr Stawecki SŁOWNIK biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939”, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994
Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski „Generałowie Polski niepodległej” Editions Spotkania, Warszawa 1991
„Bóg, honor, ojczyzna. Sądeccy żołnierze i generałowie w służbie niepodległej Rzeczypospolitej” pod red. Jerzego Leśniaka i Henryka Szewczyka, Instytut Pamięci Narodowej i Fundacja Sądecka, Nowy Sącz-Warszawa 2009
Fot.: http://pl.wikipedia.org/wiki/Bronisław_Pieracki#mediaviewer/File:Pieracki_portret.jpg