(1909-1996)
Zakonnik jezuita i pisarz religijny, pracujący m.in. w Nowym Sączu.
Właśc. Bronisław Wójcik. Urodzony 19 grudnia 1909 r. w Kozłówce na Lubelszczyźnie. Do zakonu jezuitów wstąpił w Kaliszu w 1925 r. Studiował we Francji, gdzie w 1934 r. uzyskał doktorat z filozofii oraz teologię w Lublinie, gdzie w 1938 r. zdobył drugi doktorat.
W tym samym roku wyświęcony na kapłana katolickiego. W czasie okupacji niemieckiej członek Armii Krajowej i wykładowca teologii dogmatycznej na tajnym wydziale teologii w zgromadzeniu jezuitów w Nowym Sączu. Uczestnik powstania warszawskiego.
W latach 1945-58 duszpasterz akademicki w Lublinie, a od 1951 r. wykładowca historii sztuki chrześcijańskiej na wydziale teologicznym jezuickiego Collegium Bobolanum w Warszawie. W latach 1958-59 i ’61-63 pracownik sekcji polskiej Radia Watykańskiego w Rzymie. Od 1964 r. mieszkał w W. Brytanii, m.in. od 1965 r. wikary w parafii jezuitów w Londynie-Willesden. Ponadto wykładowca filozofii chrześcijańskiej i historii kultury na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie. Członek, a od 1981 r. wiceprezes Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie w Londynie, członek zarządu Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie i rady Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego, ponadto członek emigracyjnego Stowarzyszenia Kombatantów Polskich i kapelan b. żołnierzy AK. Do Polski powrócił w 1993 r.
Autor licznych utworów religijnych, pogadanek radiowych i artykułów publicystycznych na temat emigracji polskiej.
Zmarł 20 września 1996 r. w Gdyni.
(IrP)
Źródła
Bolesław Klimaszewski, Ewa R. Nowakowska, Wojciech Wyskiel – „Mały słownik pisarzy polskich na obczyźnie 1939-1980”, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1992
www.ksiazki.onet.pl