W latach 1954-61 mieściła się tu osobna Gromadzka Rada Narodowa, ale potem przyłączono Łomnicę do GRN Piwniczna-Wieś. Wieś zelektryfikowano dość wcześnie – w latach 1958-59.
We wsi domy zakonne mają felicjanki i redemptoryści. Ci drudzy nie udzielają się szerzej na rzecz lokalnej społeczności, lecz prowadzą np. oazy dla przybyszów z zewnątrz.
Oryginalnie, podobnie jak inne okolice Rytra i Piwnicznej, Łomnicę zamieszkiwali żyjący w cieniu Kicarza (704 m n. p. m.) i Parchowatki (1005 m n. p. m.) tzw. czarni górale. Wieś jest najbardziej znana chyba z piyrogów łomnicońskich, czyli czegoś w rodzaju litewskich kartaczy, ale nie z nadzieniem mięsnym, lecz serowym. Ich popularyzacją zajmuje się Stowarzyszenie Łomniczanie, któremu oraz samym pierogom poświęcamy osobne części.
Przed laty czynne było tu przedszkole, ale nie przetrwało zmiany ustroju. Budynek przedszkolny usytuowany naprzeciwko starej szkoły został sprzedany i przerobiony na dom mieszkalny.
Obecnie wieś liczy ok. 1850 mieszkańców – sołtysem jest Stanisław Wnęk (stan na październik 2014 r.), budowlaniec, który zmajoryzował prace w Łomnicy, biorąc udział w budowie kościoła, uporządkowaniu cmentarza, rozbudowie i remoncie remizy, odbudowie i modernizacji mostów, powstaniu stawu z otaczającym go terenem rekreacyjnym… Sołtys razem z żoną prowadzą też jedno z funkcjonujących tutaj gospodarstw agroturystycznych.
Łomnica leży wśród gór, a jej potencjał turystyczny nie jest wykorzystany, bo nie ma w niej nawet wyciągu narciarskiego. Byli tacy, co chcieli budować, ale gospodarstwa są tu rozdrobnione i plany zniweczyły spory o miedze. Zimy też już nie bywają takie jak dawniej, a lata bywają suche, powodując niedobór wody, bez której nie dałoby się stoków sztucznie zaśnieżać.