LEŚNIOWSKA Ludwika

(1814-1890)

Pisarka pochodząca z Sądecczyzny.

Z/d Zieleńska (Zielińska?). Urodzona 11 września 1814 r. w Łabowej w rodzinie ziemiańskiej.

Przed 1839 r. wyszła za mąż za Józefa Leśniowskiego i odtąd mieszkała w Krakowie i Myślenicach. W pisarstwie początkowo autorka popularnonaukowych prac historycznych, potem także moralizatorska prozaiczka, publicystka oświatowa i redaktorka czasopism dla ludu, reprezentująca interesy konserwatywnego ziemiaństwa.

Za artykuły o powstaniu styczniowym skazana na 3 miesiące pozbawienia wolności. Aresztowana w styczniu 1865 r. i osadzona w krakowskim więzieniu. Adwokatowi Michałowi Zyblikiewiczowi udało się uzyskać jej wcześniejsze zwolnienie z odbywania kary. Wskutek tego doświadczenia zyskała temat do artykułów o reformie kodeksu karnego i więziennictwa, ale potem publikowała już w duchu lojalistycznym w stosunku do zaborców.

Działaczka społeczna: w Krakowie członkini tzw. komitetu pogorzeli, zajmującego się zbieraniem datków na odbudowę spalonego kościoła dominikanów, aktywistka towarzystwa dobroczynnego, zajmowała się także opieką nad dziećmi ulicy oraz pośrednictwem pracy, zwłaszcza dla służących, natomiast w Myślenicach zorganizowała bezpłatną czytelnię dla ludu.

(IrP)

 

Źródło

Polski Słownik Biograficzny – tom XVII z 1972 r.