(1915-2010) kontradmirał Marynarki Wojennej, pochodzący z Sądecczyzny Urodził się 25.12.1915 w Starym Sączu.
W latach 1933-39 studiował na wydziale lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, równocześnie podchorąży w Szkole Podchorążych Sanitarnych w Warszawie. Od 1948 r. doktor medycyny (chirurgia, medycyna morska). Przebieg służby Dowódca plutonu sanitarnego 26. Dywizji Piechoty. W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. po bitwie nad Bzurą trafił do niewoli niemieckiej. Jeniec oflagów w Brunszwiku, Hadamar i Limburgu oraz szpitali jenieckich w Koblencji i Trewirze, po próbie ucieczki więziony w twierdzy.
W 1945 r. wyzwolony przez wojska amerykańskie, krótko pracował w szpitalu ONZ w Mosbach, po czym wrócił do Polski.LEKARZ
kliniki chirurgii wydziału lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Znów powołany do służby wojskowej: szpital Marynarki Wojennej w Gdyni, lekarz flotylli trałowców i dywizjonu okrętów podwodnych oraz szef lecznictwa MW. Od 1949 r. starszy asystent na oddziale chirurgicznym Szpitala MW w Gdańsku, potem zastępca komendanta tej placówki, a w latach 1956-65 jej komendant. W latach 1965-72 komendant-rektor Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi, a w latach 1972-83 dyrektor Instytutu Biologiczno-Morfologicznego tej uczelni. Awanse: 1939 – podporucznik, 1946 – kapitan, 1956 – komandor, 1966 – kontradmirał. Odznaczony m.in. Krzyżami Komandorskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1958 r. przebywał na stażu naukowym w Zakładzie Antropologicznym Uniwersytetu w Zurychu. Od 1961 r. prof. nadzwyczajny nauk medycznych, kierownik katedry anatomii prawidłowej i prodziekan wydziału lekarskiego Akademii Medycznej w Gdańsku, a w latach 1982-83 rektor tej uczelni. Od 1970 r. profesor zwyczajny, autor publikacji medycznych, członek Polskiej Akademii Nauk, doktor honoris causa WAM w Łodzi, gdzie zmarł 23.07.2010. (IrP) Źródła „Kto jest kim w polskiej medycynie. Informator biograficzny”, Wydawnictwo Interpress,WARSZAWA 1987