Sądecka wieś, leżąca w gminie Łącko.
Nazwa
Początkowo znana jako Lbina, a więc prawdopodobnie Łbina, gdyż w łacińskich zapisach, jak wiadomo, nie występuje litera „ł”. Natomiast nazwy podobne do dzisiejszej pojawiają się w dokumentach z 1379 r. – Kyczno, 1404 – Kyszna, 1405 – Kyczina, 1415 – Kyczna, 1470-80 – Kycznya. W późniejszych manuskryptach z lat 1581, 1629 i 1673 występuje już jako Kiczna.
Eugeniusz Pawłowski, badacz polskiego nazewnictwa geograficznego, podał w 1969 r. w piśmie „Onomastica”, że rdzeń „kicz” (w zdrobnieniu – „kiczka”) oznaczał w prowincjonalnej staropolszczyźnie przede wszystkim wiązkę, pęczek, snopek (np. na pokrycie dachu słomą zamiast gontem, jak u górali podhalańskich), a w drugim znaczeniu także kij, pałkę, maczugę. Niektórzy uczeni etymologowie wywodzą Kicznię od niemniej starego słowa „kika”, czyli pnia po ściętym drzewie, dowodząc, że pojęcie „kicznia” odnosi się do wyrębu, w miejscu którego założono wieś.
—
Źródła
„Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu. Edycja elektroniczna”, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk 2010-14
Kronika szkolna, rękopis
Zapiski sołtysa Jana Szlęka, rękopis
Antoni Kurzeja – „Z rodzinnych stron Mikołaja Zyndrama wodza z pod Grunwaldu”, 1910
Kronika OSP zaprowadzona przez Jana Zarembę, prezesa OSP w Jazowsku, rękopis
„Strażacy ziemi sądeckiej”, Agencja Wydawnicza Palindrom, Bochnia 2009
Ireneusz Pawlik – „Panorama wsi sądeckich. Kicznia”, dodatek specjalny miesięcznika „Sądeczanin”, październik 2011
IrP