Etnograf zajmujący się m.in. Sądecczyzną i Ziemią Limanowską.
Urodzony w 1927 r. w Warszawie. Absolwent etnografii na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie z 1952 r.
W czasie okupacji niemieckiej członek konspiracyjnych Narodowej Organizacji Wojskowej (używał wtedy pseudonimu Orcio – tak nazywał się jeden z bohaterów „Nie-boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego) i Armii Krajowej (ps. Mamut). W podziemiu antykomunistycznym także po wojnie (ps. Eders i 001), aresztowany w 1962 r. i skazany na rok więzienia.
Od 1952 r. do emerytury pracował w Muzeum Etnograficznym w Krakowie. Od 1964 r. doktor nauk humanistycznych, stopień uzyskał na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wykładał m.in. na Uniwersytecie im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, Uniwersytecie Polskim w Wilnie, Wyższej Szkole Humanistyczno-Przyrodniczej w Sandomierzu i Uniwersytecie Śląskim. Prowadził badania etnograficzne w Polsce i za granicą: Zaolzie w latach 1957 i ’87, Indonezja 1970-71, Singapur 1971, Łużyce 1973, Armenia 1975, Indie i Nepal 1978 i ’81, Iran i Afganistan 1979 oraz w latach 1992, ’93 i ’96 wśród Polaków zesłanych do Tatarstanu, Kazachstanu, Kirgistanu i Uzbekistanu. Członek komisji etnograficznej Polskiej Akademii Nauk (Umiejętności).
Autor prac naukowych publikowanych w czasopismach oraz wydawnictw książkowych, w tym poświęconych Sądecczyźnie i Ziemi Limanowskiej: „Etnografia Gorców i Beskidu Wyspowego. Zarys popularny” (1968), „Mieszkańcy Beskidu Wyspowego i Gorców” (1981) i „Nad Hernadem, Popradem i Dunajcem (na spiskim szlaku historii Polski” (1991, razem z Jadwigą Plucińską-Piksą).
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Armii Krajowej.
Jego żona Maria z/d Gierowska to siostra historyka i rektora UJ prof. Józefa Gierowskiego.
(IrP)
Źródła
„Katalog autorów krakowskich”, Stowarzyszenie Autorów Polskich, Kraków 1988