(1900-1986)
Publicysta pochodzący z Ziemi Limanowskiej.
Urodzony 14 czerwca 1900 r. w Szczyrzycu. Absolwent wydziału rolniczego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie z tytułem inżyniera oraz biologii i filozofii na Uniwersytecie Poznańskim ze stopniem doktora nauk filozoficznych.
Przed II wojną światową nauczyciel: w latach 1923-32 w Miejskim Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczym w Katowicach, od 1933 r. w Gimnazjum Polskim w Bytomiu, a od 1937 r. założyciel i pierwszy dyrektor Gimnazjum Polskiego w Kwidzyniu (wtedy w niemieckich Prusach Wschodnich). Działacz Związku Polaków w Niemczech, współorganizator polskiego szkolnictwa średniego w Prusach Wschodnich. W czasie okupacji więzień niemieckich obozów koncentracyjnych Tapiau (polska nazwa – Tapiewo, obecnie Gwardiejsk w rosyjskim obwodzie kaliningradzkim), Grunhof, Hohenbruch, Stutthof, Sachsenhausen i Mauthausen-Gusen – więziony w nich od 20 września 1939 r. do 5 maja 1945 r. za przedwojenną działalność na rzecz polskości. Prezes Polskiej Rady Obozowej i Międzynarodowego Komitetu Więźniów.
Po wojnie nauczyciel w gimnazjum w rodzinnym Szczyrzycu, potem naczelnik wydziału szkół średnich w kuratorium oświaty w Olsztynie, działacz kulturalny na Warmii i Mazurach, współtwórca prasy lokalnej.
W latach 1961-71 prezes olsztyńskiego oddziału Związku Literatów Polskich. Publicysta, autor wspomnień i opracowań etnograficznych na temat folkloru Warmii i Mazur. Używał pseudonimu literackiego Andrzej Borowik. Członek Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego i Związku Szczyrzyczan.
Zmarł 23 marca 1986 r. w Krakowie, pochowany w Szczyrzycu.
(IrP)
Źródła
Lesław M. Bartelski – „Polscy pisarze współcześni. Informator 1944-74”, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1977