Po Przysietnicy Gaboń jest drugą wsią w gminie Stary Sącz pod względem powierzchni. Jest tak rozłożysty, że sieć dróg wyłącznie gminnych liczy w nim czterdzieści kilka kilometrów. Niczym Rzym rozciąga się na wzgórzach. Z tym, że na 6 w odróżnieniu od 7 rzymskich. Te gabońskie noszą nazwy: Opalana, Ćwierci, Wola, Wilkówka, Jachlówka i Mołdałówka. Deniwelacja pomiędzy najniższym, znajdującym się w dolinie Dunajca, punktem wsi (340 m n.p.m.) a najwyższym (Skałka – 1161 m n.p.m.) wynosi aż 820 m!
Obecnie Gaboń liczy ok. 1000 mieszkańców, a Praczka, która oddzieliła się w 1991 r. i utworzyła osobne sołectwo – niespełna 250. Gaboń jest jeszcze matecznikiem rolnictwa, chyba najbardziej rolniczą wsią w gminie. Choć gleby są tu liche, o czym wspominano już w II połowie XIX w. Oto bowiem w wymienionym już „Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego” napisane jest, iż gleba „w pagórkach żytnia, wyżej chudsza owsiana glinka”, jedynie nad Dunajcem żyzna – „urodzajny przyrędek”.
Z kolei, charakteryzując Praczkę, trzeba napisać, że to wieś spokojna, w której mieszka sporo emerytów. Także takich, którzy po latach pracy w Krakowie, na Śląsku czy innych stronach – na stare lata powrócili na ojcowizny. O ile w Gaboniu kwitnie sadownictwo jabłkowe, gruszowe, śliwowe i wiśniowe, to Praczka specjalizuje się w owocach tzw. miękkich: porzeczkach i agreście.
W Praczce znajduje się gospodarstwo agroturystyczne, którego atrakcją jest możliwość jazdy konnej – w okolicy wytyczone są i oznakowane szlaki dla wierzchowców. W Praczce stoi także pomnik pamięci partyzantów Batalionów Chłopskich z oddziału Juhasa ufundowany przez Związek Bojowników o Wolność i Demokrację (ZBoWiD) w Starym Sączu w 1977 r.