Dopiero zaborcze władze austrowęgierskie targnęły się na własność kościelną i w 1782 r. upaństwowiły włości klarysek. W ten sposób także Gaboń przeszedł na własność tzw. Funduszu Religijnego, należącego do skarbu państwa austriackiego. Osiedlono następnie tutaj niemieckich kolonistów i powstało osiedle tzw. Gaboń Niemiecki. SŁOWNIK
geograficzny Królestwa Polskiego” z 1881 r. podaje: „rozdano najlepsze w całej wsi dworskie grunta, pod bardzo korzystnemi warunkami”.
Ok. 1880 r. wieś liczyła ok. 715 mieszkańców, z których ok. 55 stanowili ewangelicy. Rodzin niemieckich musiało być zatem 10-15. W 1925 r. Gaboń miał ok. 1020 mieszkańców, w tym już tylko 21 przyznało się do narodowości niemieckiej i wyznania ewangelickiego.
W czasie okupacji niemieckiej w schronisku na Przehybie (1175 m n.p.m.) ukrywali się partyzanci. A w znajdujących się na zboczach Przehyby jaskiniach, zwanych przez miejscowych Wilczymi Dołami, mieli magazyny żywności i arsenał broni. WojskoNIEMIECKIE wdrapało się na Przehybę i spaliło schronisko. Jak podał dawny nauczyciel i dyrektor gabońskiej szkoły Jan Skwarło w „Monografii wsi Gaboń”, w oddziałach leśnych wojowali m.in. gabonianie Józef Kurowski, Tadeusz Szewczyk i Wojciech Czerpak.