FARON Bolesław

Profesor literatury polskiej i minister oświaty, pochodzący z Sądecczyzny.

Urodzony 17 lutego 1937 r. w Czarnym Potoku (gmina Łącko) w rodzinie

chłopskiej. Absolwent I LO im. Jana Długosza w Nowym Sączu z 1954 r. i

filologii polskiej w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie z 1958 r.

W latach 1958-64 nauczyciel j. polskiego w II LO im. króla Jana III

Sobieskiego w Krakowie. Następnie pracownik naukowo-dydaktyczny

macierzystej uczelni: od 1966 r. doktor nauk humanistycznych na podstawie

rozprawy o twórczości Zbigniewa Uniłowskiego, w latach 1971-75 prorektor, a

w okresie 1975-81 jej rektor, od 1975 r. doktor habilitowany na podstawie

pracy o krytyku i historyku literatury Stefanie Kołaczkowskim, od 1976 r.

kierownik zakładu historii literatury polskiej, od 1978 r. profesor

nadzwyczajny, w latach 2000-2007 dyrektor Instytutu Filologii Polskiej

następczyni WSP – Akademii Pedagogicznej w Krakowie (obecnie Uniwersytet

Pedagogiczny). Ponadto wykładowca Małopolskiej Wyższej Szkoły Zawodowej im.

Józefa Dietla w Krakowie.

Członek komitetu nauk o literaturze polskiej Polskiej Akademii Nauk, w

latach 1970-76 wiceprzewodniczący komisji historyczno-literackiej oddziału

PAN w Krakowie, od 1983 r. członek rady naukowej Instytutu Badań

Literackich PAN. W latach 1982-86 członek Narodowej Rady Kultury.

W latach 1981-86 zastępca członka Komitetu Centralnego Polskiej

Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1981-86 minister oświaty i

wychowania w rządzie gen. Wojciecha Jaruzelskiego (za jego czasów

wprowadzono Kartę Nauczyciela). W latach 1986-91 radca kulturalny i naukowy

w ambasadzie polskiej oraz dyrektor Instytutu Polskiego w Wiedniu.

Autor wielu publikacji krytycznoliterackich, zarówno w pismach literackich

(„Twórczość”, „Życie Literackie”, „Przegląd Humanistyczny”, „Ruch

Literacki” – w latach 1977-81 redaktor naczelny tego ostatniego), jak i

książkowych, np. „Zbigniew Uniłowski” (Warszawa 1969), „Stefan Piętak”

(Kraków 1971), „Jama Michalika” (Kraków 1995) i „Władysław Orkan” (Kraków

2004) o pisarzu urodzonym na Ziemi Limanowskiej. Specjalizuje się w okresie

Młodej Polski, dwudziestolecia międzywojennego oraz literaturze powojennej.

W 1993 r. założyciel i dyrektor naukowy Wydawnictwa Edukacyjnego w

Krakowie, wydawcy podręczników szkolnych do nauki j. polskiego.

Z nieznanych przyczyn w książce „Zaszyfrowane w obrazie. O filmach

Wojciecha Jerzego Hasa”, wydanej w 2008 r. przez wydawnictwo słowo/obraz

terytoria i omawiającej m.in. film „Wspólny pokój” (1959) wyreżyserowany na

podstawie powieści właśnie Uniłowskiego, autorka Iwona Grodź uporczywie,

zarówno w tekście, jak i przypisach, wymienia nazwisko nie Faron, lecz

Faraon…

Współpracownik i członek zespołu redakcyjnego „Rocznika Sądeckiego”,

członek Klubu Przyjaciół Ziemi Sądeckiej. Zasłużony dla rodzinnej ziemi –

tylko jeden przykład: oddana do użytku w 1988 r. nowa szkoła w Kiczni – jej

projekt zatwierdzono właśnie w okresie jego ministrowania. Autor wspomnień

pełnych tematów czarnopotoczańskich, łąckich, sądeckich i beskidzkich:

„Korzenie” (1997), „Powrót do korzeni” (2000) i „Powrót do korzeni. Nowy”

(2010).

Odznaczony m.in. Krzyżami Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia

Polski.

Jego młodszy brat Stanisław w latach 1980-85 był posłem na Sejm PRL.

(IrP)

Źródła

„Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny”, Wydawnictwo Interpress,

Warszawa 1989

„Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik

biobibliograficzny”, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1994

Ireneusz Pawlik – „Panorama wsi sądeckich. Czarny Potok”, dodatek specjalny

miesięcznika „Sądeczanin”, styczeń 2011

Ireneusz Pawlik – „Panorama wsi sądeckich. Kicznia”, dodatek specjalny

miesięcznika „Sądeczanin”, październik 2011

Jerzy Leśniak – „Poczet profesorów sądeckich”, miesięcznik „Sądeczanin”,

styczeń 2010 r.