(1843-1893)
Pisarz łemkowski pochodzący z Sądecczyzny.
Urodzony 27 lipca 1843 r. w Wierchomli Wielkiej w rodzinie duchownego grekokatolickiego. Uczył się w gimnazjach w Nowym Sączu i Preszowie (obecnie Słowacja) oraz seminariach duchownych we Lwowie i Przemyślu.
Święcenia kapłańskie uzyskał w 1866 r. Paroch (proboszcz) grekokatolicki w Bartnem k/Gorlic przez 22 lata (1870-92). Tamże napisał większość utworów opartych na tradycji łemkowskiej, używał w nich języka ludowego. Najwybitniejszy prozaik łemkowski, autor opowiadań, nowel, humoresek i szkiców etnograficznych, także publicysta. W powieści „Szybienicznyj wierch” skupił się na krzywdach, jakie ludność łemkowska ucierpiała ze strony polskiej szlachty, w tym konfederatów barskich. W twórczości wykorzystywał pseudonimy Łemko, Łemko-Semko, W. Nelach, Jeronim Anonim, Ja-Sam, Quidam i Nekij. Tłumaczony na j. polski i ukraiński. Politycznie rusofil.
Zmarł 13 czerwca 1893 r. w Lityni k/Drohobycza (obecnie Ukraina).
(IrP)
Źródła
Piotr Trochanowski – „Panteon Zielonej Łemkowyny” (wydawnictwo dwujęzyczne: po łemkowsku i polsku), Klub Patriotów Łemkowszczyzny, Gorlice 2008