(1842-1900)
Pisarz i pedagog, uczący m.in. w Nowym Sączu.
Urodzony 12 stycznia 1842 r. w Bochni w rodzinie kupca-rękawicznika. Uczył się w gimnazjum w Krakowie, gdzie ukończył także dwuletni kurs nauczycielski.
Pracował w szkołach w Podgórzu (dziś dzielnica Krakowa), Nowym Sączu, Tarnowie i Rzeszowie, od 1877 r. okręgowy inspektor szkół ludowych kolejno w Sanoku, Mielcu i Wadowicach, a od 1888 r. nauczyciel w szkole ćwiczeń przy męskim seminarium nauczycielskim w Krakowie.
Stawiając sobie za cel oświatę zacofanego ludu wiejskiego, od 20. roku życia obficie publikował w licznych czasopismach często moralizatorskie wiersze, opowiastki, czytanki, opowiadania oraz rozprawki krajoznawcze, historyczne i przyrodnicze. Właściwie trudno znaleźć ówczesne czasopismo, w którym niczego nie ogłosił. W ciągu 40 lat wydrukowano aż ok. 1400 jego utworów. Wydał również kilkadziesiąt broszur dla ludu, dzieci i młodzieży. Także publicysta pedagogiczny. Niektóre prace podpisywał pseudonimami Józef z Bochni lub Bakałarz z Podgórza.
Zmarł 19 grudnia 1900 r. w Krakowie.
(IrP)
Źródło
Polski Słownik Biograficzny – tom III z 1937 r.